the end.

Wiem bywało różnie, paskudnie i cudnie
i chuj wie co z jutrem lecz później nie umknę.
Tym pięknym chwilom co zmieniły mnie na amen,
jestem lepszym człowiekiem chodź nie idzie zgodnie z planem.
Żyj spokojnie niech Ci się wiedzie,
i nie rozmawiajmy dzisiaj bo nie wiem co mam powiedzieć.
Zadzwoń do mnie za kilka lat,
ja na pewno nie zapomnę jak pozmieniałaś mój świat.
Raz proszę tylko nie kłóćmy się wreszcie
po prostu żyjmy osobno i łapmy szczęście.
Nie wiem który ja jestem teraz prawdziwy
bo nie czuje się sobą wcale, świat jest dziwny.

Świat to wielki bankiet, dobry balet
ale my tutaj razem już nie zatańczymy wcale.
Chodź by jedno z nas prosiło drugie, nie ma szans
chodź drugie odmówi z trudem.
Najchętniej zwiałbym stąd dając Ci spokój
może się uda dowiesz się jeszcze w tym roku.
Jeśli będzie okazja wylecieć w pizdu to skorzystam z niej
bo nie trzyma mnie już nic tu.
I nie mam nic już zbieram wszystko od nowa,
najpierw siebie do kupy by cokolwiek móc zbudować
mój świat runął z fundamentami, słowo
muszę posprzątać by postawić je na nowo.
Każdy z nas musi pójść inną drogą
i żyć osobno, nie możemy żyć ze sobą.
Za kilka lat mi powiesz że u Ciebie wszystko spoko
będzie tak, ja wierzę w to głęboko.