Spię jak tata

No więc, czeka mnie kolejna samotna noc.

Tzn. nie samotna, bo z synkiem i z Willim, ale jednak noc bez Michała. Jak ja bym chciała żeby miał wolne wiecznie.

Czuję się niewyspana i rozdrażniona i wyczekuję dni, w których Adaś zacznie przesypiać noce.

Domyślam się, że jeszcze trochę na to poczekamy. 

Pożyczyłam od Kasi chustę i teraz zwiedzamy z Adasiem świat właśnie w niej.

Praca Michała wymogła od nas pierwsze spacery z Wiliamem. Chociaż nie przepadam  za spacerowaniem wieczorami, to przynajmniej mam okazję trochę się przewietrzyć/.

rozważam zakup monitora oddechu dla Adasia. Mam nadzieję, że sprawi , że w ońcu prześpię pare godzin bez stresu.

Wiem, że mój synek jest zdrowy, ale 9 miesięcy czytania o śmierci łózeczkowej, myśl o ulaniach, zakrztuszeniach itd. sprawia, że nie mogę spokojjni zamknąć oczu.

Jutro odwiedza nas położna. Mam nadzieję, że pozytywnie oceni nasze pierwsze wspólne tygodnie i wspomoże nas dobrą radą.

W czwartek za to znów ruszymy do Starogardu na mszę za tatę. No i w końcu na cmentarz. Po raz pierwszy po pogrzebie.

życie w kulturze i religii katolickiej strasznie przyzwyczaja nas do myśli, że człowiek po śmierci jest na cmentarzu, ale tak na prawdę nie wiem gdzie jest tata. 

Kiedy się modlę, zastanawiam się, czy chcialabym żeby był przy nas jako dobry duch, opiekun. A może wolałabym żeby znalazł spokój i szczęście z dala od tesknoty za życiem doczecesnym.

Michal często mówi o reinkarnacji, ale jesli odrodzimy się w innym ciele, w innym świecie, to jak odnajdziemy siebie nawzjaem w kolejnym życiu?

Czy jeśli się odrodzę, to jako córka mojego ojca i żona mojego męża?

A może reinkarnacja przenosi nas jako te same osoby do innego wymiaru?

Chciałabym wierzyć, że kiedy po śmierci znów otworzę oczy, to będzie mi dane ujrzeć ukochanych.