I don't want to world see  

Jak byłśmy małymi dziewczynkami za wszelką cenę chciało się być nieznośną jędzą chodzącą do liceum, która jest królową swojej szkoły. Mieć swoje podwładne i mieć najprzystojniejszego chłopaka na ziemi. Jednak, gdy teraz jesteśmy w tym wieku.. mam ochotę się rozpłakać. Po pierwsze ze swojej dziecinnej naiwności i  niewiedzy co tak naprawdę było moim marzeniem. A po drugie, powrócić do tamtych lat. Chodź czasami mam ochotę stanąć w czasie. Dziecięca niewinność mnie przeraża.Tak, to byłoby najlepsze wyjście. Być Piotrusiem Panem ze swoimi przyjaciółmi i spędzać z nimi najlepsze chwile, które mogą się nam przytrafić. Być tu i teraz i nie iść w przyszłość. Nie stawać się dorosłym. To było by najlepsze, ale niestety są to zwykłe marzenia fioletowo-różowo włosej dziewczyny, która po prostu nie lubi zmian. Niestety będzie musiała je polubić prędzej czy później. Choć ostatnie zmiany jej się podobają. Ale to już zachowa dla siebie.

Nie wiem co to w ogóle ma być za notka, musiałam coś tu napisać. Brakuje mi ogromnie photobloszka. Chciałam napisać coś inteligentnego jak Bednarek czy Miśka. Cóż, chyba nie wyszło tym razem.