letters 

Mozesz zapytac 'Dlaczego Aniol'?

Bo jestes dla mnie tak wspanialy i dobry. Bo umiesz dostosowac sie do mnie, troszczysz sie jak nikt inny na tej planecie. O takie male wredne cos. Takie wrazliwe na otoczenie, na slowa, czyny. Przewrazliwione wrecz. Przepraszam. Ale nie umiem inaczej. Zachodze w glowe, jak to zmienic. Jak zmienic strach. Wiem, ze go nie zabiore. Bo tak to jest z tymi naszymi ciemnosciami. Ze nie da sie ich zabrac, zniszczyc, tak po prostu. Mozna je rozswietlic. Miloscia, radoscia, szczesciem. Juz to mam. I nawet nie wiesz jak sie ciesze, ze tak jest. Ze dajesz mi to wszystko co do funkcjonowania jest potrzebne. Wyrownujesz oddech, kiedy wariuje, rozsmieszasz tak uroczo, kiedy sie smuce. Dbasz o mnie i robisz tak wspaniale niespodziewajki. Ucielbiam Ciebie. Kazdy jeden Twoj oddech. Wdycham i chowam na dnie siebie. Kazdy jeden. Kolekcjonuje i karmie serce, kiedy nie ma Cie obok. A kiedy jestes, kiedy juz Cie prawie mam, kiedy wpatruje sie w te blyszczace radosne oczy... Nie wiem, co to za stan. Nie wiem, czy ten stan posiada nazwe. Stan szalenstwa, radosci najwyzzego stopnia. I jedyne co nas wtedy dzieli to kilometry ubran. Niepotrzebnych materialow, ktore tak mocno pragne zrzucic z Ciebie i napawac sie Twym zapachem, oddechem, glosem, wzrokiem. Kazdy Twoj dotyk przyprawia mnie o szalencza palpitacje serducha. Kazdy jeden pobudza szare komorki, zmysly i pomimo szalenie walacego serduszka, pomaga sie odprezyc, odpoczac, wyciszyc. Przynosisz pokoj. Radosc i szczescie. Anielskie cechy. 

Czekam z wytesknieneim na dzis. Tak bardzo kocham. <3