dlaczego relacje miedzyludzkie musza byc tak strasznie, niesamowicie, cholernie pogmatwane. pomieszane. poplatane, jak wszystkie moje kable znajdujace sie w zielonym pojemniku (pasujacym do scian) kupionym po to by utrzymac w tej sferze porzadek. niestety pojemnik nie pomogl, tak samo jak nic nie pomoze mi rozplatac tej sieci dziwnych kontaktow. 

po co w ogole sa relacje miedzyludzkie? czy nie moze byc tak, ze kazdy bedzie zyl w swoim malym swiecie i przez to nie bedzie nikomu przeszkadzal? o nie... bedzie przeszkadzal tym, ktorzy zawsze wtykaja nos w nieswoje sprawy i musza kontrolowac wszystko, co dzieje sie wkolo, choc to wcale ich nie dotyczy (chyba o tym juz kiedys pisalam...).

jest to pewien paradoks, ktory zle odebrany moze podjezdzac hipokryzja. no bo... ja, najwiekszy zwolennik ludzkosci i wszystkiego co z ludzmi zwiazane. ja, zawsze zafascynowana relacjami miedzyludzkimi, psychika i wszystkim co ludzkie, pisze takie cos? ja dalej uwielbiam ludzi.

tylko, ze czasem po prostu potrzebuje sie odizolowac. zamknac sie w sobie i egoistycznie zajac sie tylko i wylacznie swoimi sprawami. ogolne poddenerwowanie wisi w powietrzu i chyba to podlapalam. chyba bede chodzic z transparentem: "nie podchodz. nie mow do mnie." naprawde nie wiem, dlaczego tak duzo rzeczy mnie ostatnio wkurza. chociaz nie.. wiem.

wkurza mnie to, ze nic nie moze byc proste. ze ZAWSZE na koncu jakiejs drogi musi byc ten cholerny zakret.

i na serio nie rozumiem relacji miedzyludzkich. beda dla mnie zagadka po wsze czasy. i to ludzie je tak komplikuja. nie moga po prostu pozwolic, by cos sie stalo samo. i zawsze musi byc jakies drugie dno.

i dlaczego ta druga osoba nie wie o czym mysle? byloby latwiej, o wiele...

tymczasem PANIKA niedlugo osiagnie apogeum i juz w ogole bede nie do koegzystowania z innymi.

a zebym mogla sobie ogladac taki widok kiedy tylko mi sie zechce (na zywo), to zaczynam nauke i oglaszam to wszedzie, by po czesci usprawiedliwic moje zdenerwowanie, potrzebe dymu i takie tam.