9. opisy

Zapomnieliśmy sobie powiedzieć ile dla siebie znaczyliśmy, jak bardzo byliśmy sobie potrzebni, jak bardzo nie poradzilibyśmy sobie bez siebie, jak bardzo osobno bylibyśmy nieszczęśliwi, jak bardzo nam siebie będzie brakowało, jak bardzo bez siebie będziemy znaczyli mniej niż nic. 

Boli mnie Jego nieobecność. Brak dotyku. Spojrzeń, które wywoływały natychmiastowy uśmiech. Przytuleń, momentami tak mocnych, że mogłam czuć się w zupełności bezpieczna. Pocałunków obdarzających moje ciało ciepłem. Zapachu, który przypominał, że ciągle tutaj jest. Serca, gwarantującego miłość. 

Łączą nas wspomnienia, więc nawet jeśli nie jesteśmy już razem, nie rozmawiamy ze sobą i nie mamy ze sobą nic wspólnego, to przeszłość była nasza, a tego nie wymażesz. 

Istnieje jednak tylko jedna rzecz, która jest mi niezbędna. Bądź blisko - nieważne z kim w sercu. Bądź, żyj beze mnie, poza mną - i tylko czasami spójrz na mnie tak, jak gdyby Twoje oczy chciały mnie wpuścić do środka... 

Patrząc na ciebie przypomniałam sobie, jak bardzo kiedyś potrafiłam kochać. Jak wspaniale się wtedy czułam i jak miłość była dla mnie wszystkim. 

Marzę o tym, aby położyć się z Tobą w trawie, w środku lata. Słońce łaskotało by nas swoimi promieniami po policzkach, białe obłoki sunęły by powolnie przez błękit nieba. Trzymalibyśmy się za ręce i z zamkniętymi oczami wsłuchiwali się w drganie powietrza. 

Czasem miły uśmiech jest tylko pozorem. Pod nim ukrywa się rozpacz i smutek. Czasem pod słowem przyjaźń kryje się coś więcej. Nie zawsze przyjaciel pozostaje przyjacielem. Czasem jest dla nas kimś więcej lecz boimy się do tego przyznać aby nie stracić Go. 

Prawdziwa miłość nigdy nie staje się przeszłością. Kiedy kochasz kogoś naprawdę mocno, na całe życie zostaje ci w sercu blizna. Możesz robić, co chcesz, żeby zapomnieć o tej miłości, ale ona i tak wraca do ciebie jak fala, ilekroć masz spokojną chwilę. 

To może być ostatnie nasze spotkanie, wiesz, nie liczę na wiele, tylko spójrz na mnie takim wzrokiem jak wtedy, kiedy pierwszy raz na mnie patrzałeś, i uśmiechnij się, niczego więcej nie oczkuję, chcę tylko miło Cię zapamiętać. 

Bo prawdziwej miłości nie da się tak po prostu odsunąć na bok. Będzie cierpliwie pukała do naszych drzwi, nawet jeśli spróbujesz ją nawet na moment wystawić do przedsionka. I tym cierpliwym kołataniem, przypominaniem o sobie sprawi, że poczujesz ją jeszcze mocniej. 

Był pierwszą miłością jej życia i kochała go tak, że nawet nie potrafiła tego opisać. Zostawiała go, wracała, znowu zostawiała i znowu wracała. Praktycznie rzecz biorąc, to chyba więcej czasu byli osobno, choć mimo wszystko razem. 

Gnam ślepo przed siebie, omijając tak wiele cennych chwil. Zapominam o tych najdrobniejszych kawałeczkach życia, które będą moim tu i teraz. Szukam szczęścia, choć tak naprawdę zupełnie nie wiem, czym ono jest. 

Nie tęsknię za tobą, nie myślę już o tobie, nie chcę byś wrócił. Tęsknię tylko za tymi uczuciami i emocjami, tęsknię za tymi myślami, w których wiem, że jest ktoś kto mnie potrzebuje, chcę by wróciły chwile szczęścia. Ale już nie z tobą. Chcę na nowo poczuć się kochana, ale przez kogoś, kto jest mnie wart... 

Są ludzie, których nie da się przestać kochać. Niezależnie jak bardzo nas skrzywdzili, upokorzyli. I tak ich kochamy i kochać będziemy. Tak już jest ten świat stworzony. 

Wszystko sprowadza się do ostatniej osoby, o której myślisz przed snem. Właśnie tam jest Twoje serce. 

Wiem jak to jest, gdy czujesz się sobą dopiero wtedy, gdy on na ciebie spojrzy, złapie za rękę albo nawet zażartuje z ciebie, żeby każdy wiedział, że jesteś z nim, że należysz do niego. 

Przychodzi taki czas, kiedy wydaje się, że wszystko co dobre w życiu zostało nam odebrane. Jeśli jednak otworzysz oczy i serce, przekonasz się, że każdy dzień ma dla Ciebie jakiś prezent. Czasami trudno go zobaczyć. Czasem trzeba dobrze się namęczyć aby go dostrzec. 

"Gdy odszedł, płakałam przez tydzień. Potem zdałam sobie sprawę, że wciąż mam wiarę. Wiarę w siebie. W to, że pewnego dnia spotkam kogoś, dla kogo będę tą jedyną." 

Kiedy odszedł przez następne miesiące wydawało mi się, że żyję za karę. Nienawidziłam poranków. Przypominały mi, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.