...

Bliskość wszechświata

Nie umiem śnić tak,

żeby każda łza była pamiątką.

Żyć tak, żeby wszystkie radosne chwile

stanowiły wstęp do dorosłości.

Zbliżam się do Ciebie

z kolejnym westchnieniem serca -

napięte ciało szykuje się

do walki z nadzieją.

Wszystko kojarzy się z ciemnością,

co zastępuje ciszę, dba

o bliskość wszechświata.

Mroczny Mesjaszu, przekraczam granicę

między niebem a ziemią -

na wargach osiada gwiezdny pył,

czułość przemienia

w fatamorganę.

Przyśniła mi się tęsknota,

niemoc tak sędziwa,

że zamilkły gwiazdozbiory,

zgasł ostatni pocałunek nadziei.

Lękliwymi, białymi palcami zgarniam

melancholię -

odradza się we mnie jedność,

pozbawiona ochłapu światła.