...

Wartkie kroki

Mroczny Mesjaszu, tak bliski

jest próg bezpiecznej przystani!

Niedaleko stąd panoszy się

wspomnienie, ofiarowane nienawiści,

czekające na swoją kolej...

Gdzieś w środku rozprzestrzenia się

zbyt ubogi czas - milknie

ostatni krzyk, ziemia zamienia się

w przepaść

bez drogi ewakuacyjnej.

Rozgość się w moim decydującym śnie,

ucałuj ode mnie gwiazdy,

przytul księżyc.

Uwięziona w kącie ostrym

własnej myśli, rozpoczynam

poranek, kiedy nie odrodzą się mgły,

kiedy słońce zderzy się

z gwiazdami.

Uroczysty jest Twój dzisiejszy strach.

Naszkicuję Ci nowego Boga -

będzie miał zielone oczy

i Twój uśmiech.

Opuszczona przez wolność,

podkochuję się w Twoim cieniu,

w wartkich krokach.