...

Zastąpić strach

Mroczny Mesjaszu, przynoszę Ci

jedyną gwiazdę, by zastąpiła strach.

Odradzam się ze snów

niczym odprysk łzy, przypominający

wczorajszy wszechświat.

Dedykuję tę wolność tęsknocie -

niech poczuje

na wypłowiałej skórze

ciężar dotyku, cierpienie pocałunku.

Obiecuję, że Twoje pragnienie

odnajdzie własny cień,

zaśnie u stóp zdziecinniałej pamięci.

Skąd tyle smutku w Twoim uśmiechu,

oddalonym o lata świetlne?

Dlaczego szczęście

pokrywa się kurzem?

Nie ufam niebu, wyrzekam się ziemi -

balansuję na linii życia,

pękniętej w połowie.

Mroczny Mesjaszu, obiecuję Ci bajkę,

której zakończenia nie chcę zrozumieć.

Pękła ostatnia granica

między krzykiem a litością.