pod moim łóżkiem mieszkały elfy

wczoraj pojawily się małe walizeczki.

dziś rano przyszedł jeden z nich

był jakiś smutny- jak nigdy dotąd.

bez usmiechu i iskierki w oczach

i nagle usłyszałam to, co ponownie załamało mój świat

 odchodzimy.

nie możemy dłużej na to patrzeć

przez smutek powoli giniemy

łez nie możemy Ci otrzeć

na dłoniach wciąż trzymasz jego perfumy

czujesz jak wplatasz je we włosy, czyż nie?

Nie płacz, my wrócimy

Przestan chodzić jak we snie

Może jutro, może za 75 dni&

Więc patrzę, czy wracają te elfy

co mieszkały pod moim łóżkiem.

i tak sobie myślę  wciąż ich wypatrując

i z tych moich myśli wynika niezbicie

że mają rację

i nie pozwolę by między palcami przeciekło mi życie

Poznań za tydzień.

a tymczasem dużo bym oddała, żeby elfy wróciły.

i żeby ktoś mnie przytulił bo znowu wróciłam do pisania V__v

bez oceniania proszę