Morza szum, ptaków śpiew, dzika plaża, lekki wiatr i TY. Piękna, młoda, zgrabna, zadbana niewiasta w zwiewnej sukieneczce, wtulona w ramiona tego jednego jedynego, który raz po raz szepce Ci do ucha czułe słówka, doprowadzające nie tylko do gęsiej skórki na całym Twoim niewieścim ciele, ale również do mentalnej ekstazy, która sprawia, że kochasz GO jeszcze bardziej. Siedzicie, rozmawiacie, a reszta świata się nie liczy, bo przecież żyje się chwilą, tym bardziej tą romantyczną. I mówi, że kocha, że potrzebuje, żeś jedna jedyna. A ty słuchasz, i miękniesz i chcesz jeszcze więcej. A czas mija, płynie, zachód słońca niknie. Słowo się rzekło, czas na rozstanie, choć noc taka młoda. Wybranek bierze twą drobniutką dłoń i męskim krokiem odprowadza pod same drzwi, albowiem najważniejsze dla niego jest tylko i wyłącznie Twoje bezpieczeństwo. Całuje, mówi dobranoc i wracając do domu bije się w pierś z tęsknoty za swą lubą, za Tobą!

No ale bądźmy szczere, takiej miłości każdy młodzian czeka (choć ze smutkiem muszę rzec, że nie wiadomo czy doczeka), tak chce być kochana każda dziewczyna. Tym bardziej ta, wychowana na romantycznych książkach, filmach i babcinych opowieściach. Ta, której tęskno do tego, czego nigdy nie miała i nigdy nie przeżyła. No bo przecież jak dalekie nam są XIX wieczne męskie ideały, które winny przetrwać do dziś, jednakowoż jest wręcz przeciwnie. Z tęsknotą kobiece oko doszukuje się rycerskich wzorców w postawach współczesnych mężczyzn z nadzieją na dostrzeżenie w nich choć odrobiny męstwa, szlachetności, kultury, odwagi, czy prostego bycia dżentelmenem z prawdziwego zdarzenia. Dziewczyna pragnie być doceniona, chwalona, komplementowana. Pragnie czuć się oczkiem w głowie swego lubego. I wbrew pozorom, drodzy Panowie, aby zapewnić uśmiech na twarzy swojej lubej, nie potrzeba białego rumaka, srebrnej zbroi i walki ze złem otaczającego świata. Wystarczy szczery uśmiech, uroczy sms na dobranoc, żeby pokazać, że pamiętasz, ale przede wszystkim wspólne spędzenie wolnego czasu, dajmy na to na jedzeniu zupek chińskich i oglądaniu kolejnego sezonu Dr Housa. Kochani Panowie, czy to takie trudne? Dalszym krokiem może być życie dewizą 'panie przodem' i wymijanie jej by otworzyć drzwi. O jakiego wewnętrznego uniesienia dostaje moje serce w momencie gdy zostaję potraktowana jak prawdziwa dama! Jak dziewczyna, która szanowana jest przez płeć przeciwną! O etosie rycerski powróć do współczesnych mężczyzn, proszę!

Niestety pantha rei, czas się zmienia, a razem z nim wartości kierujące światem. Naszych kochanych Panów dopadła choroba współczesności. Dalece odległe są im rycerskie wartości, lecz coraz bliższe są im ich przeciwieństwa. Przestał liczyć się honor, męstwo czy odwaga, a zaczęto liczyć się z chamstwem, wyrachowaniem, egoizmem czy brakiem moralności. Kobieta w męskim oku nie jest już symbolem piękna, cnót i ideału, lecz pozbawiona została podmiotowości. Mężczyzna nie stara się, nie kocha jak dawniej, a i miłość nie jest już dla niego tą samą wartością, która była dla jego pradziadków kilkadziesiąt lat temu. Świat oszalał na punkcie niekoniecznie pozytywnych idei. Ze skruchą w sercu, nam kobietom, przyszło nazywać CZASEM zwykłych prostaków-mężczyznami, z nadzieją, że to określenie coś zmieni. Że pokrzepi męskie serca, że odrodzą się dawne idee. Dopóki walczymy, a przecież walczymy ciągle wraz ze stale kiełkującą nadzieją, to jesteśmy zwyciężczyniami! Spotkamy tego jednego jedynego, który sprawi, że nawet etos rycerski nie będzie tak idealny jak nasz luby w naszych oczach. 

_______________

Tymczasem zaczynam się pakować na swój

dwumiesięczny wyjazd do Zielonych Płuc Polski,

tudzież prosto mówiąc: na Mazury :)