Ludzie są niesamowicie płytcy, jeśli chodzi o interpretację wartości szczęścia. Skupiają się tylko i wyłącznie na pieniądzach, rzeczach materialnych, sławie, karierze i innych, wbrew pozorom, marnych rzeczach, które tak naprawdę nie są niezbędnikiem w naszym doczesnym życiu, a wręcz przeciwnie, w niektórych przypadkach mogą nawet nam zaszkodzić. Materializm stał się klapką na oczy, zasłaniającą ludziom widok na piękno świata, skupiającego w sobie nie tylko ogrom bajecznych widoków, lecz również masę innych jednostek, które o dziwo ów szczęście w ów marnym bycie są nam w stanie zapewnić. Drugi człowiek jest najważniejszy, a tak trudno czasem to docenić. Począwszy od najbliższych członków rodziny, na których tak często zdarza się ludziom narzekać, na osobach nowo poznanych skończywszy. Ludzie dali się wciągnąć w wir niezależności. Wydaje im się, że są w stanie żyć w samotności mając pieniądze i wszystkie inne rzeczy o których mówiłam wcześniej. Prawda jest zupełnie inna. To drugi człowiek daje nam poczucie bezpieczeństwa, a nie system alarmowy, na który wydaliśmy masę pieniędzy, wierząc w to, że w samotności w wielkim domu będziemy mogli spokojnie oglądać telewizję. To drugi człowiek jest wsparciem w najtrudniejszych chwilach, a nie pseudo psychologiczny podręcznik wmawiający ludziom ''będzie dobrze,uwierz w to,startytatyy właśnie straciłeś 40zł na tę książkę, ale nie przejmuj się, masz jeszcze dużo na koncie, hihiih. To drugi człowiek jest w stanie zapewnić samą swoją obecnością uśmiech na twarzy swojego towarzysza. To jest w tym najlepsze, najpiękniejsze i najbardziej wyjątkowe. To, że nawet z pozoru obce osoby, często takie, które spotykamy tylko raz na jakiś czas, są w stanie jednym gestem, jednym słowem, jednym spojrzeniem zmienić wszystko dookoła! Przy niektórych ludziach świat staje się piękniejszy. Bez względu na to, czy właśnie przebiegł nam przed oczami czarny kot, po drodze rozbiło się lustro, zapewniając siedem lat nieszczęścia, w międzyczasie okazało się, że kupon na 10 milionów w totka się gdzieś zawieruszył,zgubiliśmy telefon, zniszczyliśmy ukochane rejbeny or konwersy, a może pokłóciliśmy się z rodzicami. Wszystko staje się nic nie ważnym, życiowym epizodem, o którym zapominamy widząc tę jedną, jedyną osobę. To jest szczęście!