w rytmie muzyki 

Dzień jak każdy inny. Dziewczyna wstała z trudnościami o szóstej, wykonała standardowe czynności przed wyjściem do szkoły. Wzięła torbę, założyła kurtkę, buty, zaciągnęła czapkę na głowę, zamknęła drzwi. Doszła do miejsca, na którym zawsze na nich czeka, wsiadła, szczęśliwie dotarła do szkoły. W szkole? jak w szkole te same twarze, problemy, przerwy, nauczyciele, ta sama myśl: "Już ostatnia lekcja."  Osiem godzin codzienności mija szybko. Wyszła ze szkoły... sama. Dzień jak każdy inny, ale... 
Typowa, przeciętna dziewczyna wracając do domu dużo myślała. I jej dzień nagle wyglądał inaczej. 
Otworzyła drzwi, w domu zwykła rodzinna atmosfera. Zrzuciła kurtkę, zdjęła buty, odłożyła czapkę, rzuciła torbę. Nie włączyła komputera - jak robiła to co dnia, na biurku leżało MP3, wzięła je, założyła słuchawki, wyłączyła telefon, zamknęła pokój, nie zwracała uwagi, że mama woła ją na obiad. Myślała, długo myślała, zaczęła płakać, zasnęła. Tak minęło jej całe popołudnie. Obudziła się, w słuchawkach głucha cisza, za oknem żywej dusz, podobnie jak w domu. Wstała poszła do łazienki twarz obmyła zimną wodą, odpaliła papierosa, nalała lampkę wina z barku taty, włączyła komputer, rozgłosiła rap, włączyła telefon. Tam jednak okazało się, że nikt o niej nie pamięta, znów czuła się nie potrzebna. Wyłączyła komputer, z petowała papierosa, usiadła na parapecie, założyła słuchawki tak minęło pół nocy. Czuła się już zmęczona więc pościeliła łóżko, położyła się spać.
Następnego dnia dzień zaczął się zwykłą pobudką o szóstej. Wydawało się być normalnie... wydawałoby. Niestety nie mogła być w towarzystwie więc postanowiła wyjść wcześniej ze szkoły, chciała być sama. Wybrała się na spacer nad rzekę. Założyła słuchawki i wolnym krokiem podążała ku niej...