Hey Idiot . I love you < 3  

W życiu jak w tańcu, każdy krok ma znaczenie.

Najpierw byłeś moim pięknym snem. Potem byłeś moją rzeczywistością. Przez chwilę miałam Cię tylko dla siebie. Właśnie wtedy najmocniej bałam się że mogę Cię stracić. Teraz jesteś już tylko spojrzeniem za, którym strasznie tęsknie.

Usiadła na ławce i zakryła twarz pozwalając by cały gniew, jaki nosiła w sobie odszedł razem ze łzami.

I trzeba być prawdziwym przyjacielem, żeby przyjść i przesiedzieć z kimś całe popołudnie tylko po to, żeby nie czuł się samotny. Odłożyć swoje ważne sprawy i całe popołudnie poświęcić na trzymanie kogoś za ręke wiesz?

Mimo że tk cholernie tęsknie. Mimo że tak strasznie mi Ciebie brakuje, mimo że tak bardzo chciałabym teraz wtulić sie w Ciebie i napawać się zapachem Twoich perfum- nigdy Ci o tym nie powiem. Skreśliłeś mnie.

I nagle dostrzegłam Twoje spojrzenie skierowane w moje odbicie w szybie.Zmieszan szybko odwróciłeś wzrok, nie zdając sobie nawet sprawy jak głośno zaczelo bic moje serce.

Nie chcę ideału. Chcę człowieka z  wadami, rysami, bliznami. Z doświadczeniami. Żeby móc je zrozumieć, zaakceptować i pokochać. Niektóre wyeliminować. Człowieka jednocześnie identycznie postępującego ze mną i moimi niedoskonałościami.

Tęsknie za czymś czego nie miałam, nie znałam, a potrafiło jednym spojrzeniem uszczęśliwić i uwolnić serce od conocnych rozpaczy. Nie używając żadnego słowa, nie wydobywając z siebie ani jednego dźwięku. Taki był.

A teraz leżąc na łóżku i wpatrując się w sufit, zastanawiam się, dlaczego zachowuje się jak rozpieszczony dzieciak, który ma wszystko, a jednak ciągle czegoś mu brakuje- brakuje mu tej cholernej, pierdolonej miłości.

Przytulił mnie. Nie wiem jak długo trwała ta magiczna chwila, ale jestem święcie przekonana, że mogłabym tak umrzeć.