Butelka czerwonego wina, ciepła i bezszelestna noc, muzyka płynąca z laptopa oraz z Twoich ust, jedno łóżko, Ty i ja. Kładziesz swoją ręke na moje biodro, gładzisz moje nogi, które są gładkie, bo dosyć niedawno je wybalmasowałam. Przeplatasz swoje nogi niczym warkocz w moje. Jesteś. Czuję Twój odech, tuż za mną. Mówisz, że kochasz, że będziesz, że szczęściem jestem ja. Tylko i wyłącznie ja. Sen, a przed snem Ty. Większe ciśnienie, przyspieszone bicie serca, niekontrolowane bodźce naszych ciał. Sen.

Niespokojny, bo wiesz, nie potrafię usnąć, wiedząc, że może to potencjalnie skrócić czas spędzony razem. Poranek, głupi poranek, a Ty wtulony jak dziecko, bez jakiejkolwiek zbroi. Papieros, jeden wspólny, później następny, później znów w powietrzu unosi się aromat czułości. W mojej głowie permanentne siódme niebo. Do następnego zapukania do drzwi.

Czy chociaż raz pomyślałeś, że bieg tych wydarzeń może zmienić swój kierunek? Ja myślałam i panicznie się tego boję, bo obawiam to zbyt radykalne słowo. Wszystkie te ulotne chwile zamykam w swojej własnej czasoprzestrzeni, bo może nie wiesz, że taką stworzyłam, w której Ty również jesteś. I będziesz zawsze, nawet wtedy, gdy nasze ciała miałyby się już nigdy nie zamienić w jedno. Wsiadam w auto, a zegarek wariuje, dosłownie wariuje, bo zanim się obejrze czas wracać do domu już samotnie. Dużo petów, by zabić tęsknotę. I czekam, z niecierpliwością, bo nienawidzę czekać.

Dojrzałam, by czuć, mieć, dawać i brać. Nie jestem przekonana, że to zdrowa i nieskazitelna miłość, ale brnę w to dalej i pragnę Cię jeszcze bardziej, niż można. Wyciągam z Ciebie kilogramy szczęścia, a Ty wyciągasz ze mnie wszystko co było nie tak.

Mój I. , nie(normalny),bo nie-normalnego człowieka nie można nazwać przeciętnym, jest tylko mój. W tych, swoich śmiesznych dredkach, ze swoimi śmiesznymi uszkami i opalonym czołem 50/50. Mówią, że nie można mieć kogoś na własność. Moje paranormalne uczucie pozwala mi myśleć inaczej.