Najcudowniejszych doznań... kto by pomyślał, że to już rok minął. Rok od  najwspanialszego wydarzenia w moim życiu które nie można porównać do niczego innego. Rok, który dzięki temu wydarzeniu był wyjątkowy i niepowtarzalny. Minął rok, a ja dalej mam wrażenie jakby to stało się pięć minut temu. Minął rok, a ja nadal nie mogę uwierzyć w to co się stało... W dalszym ciągu, kiedy jestem za zamkniętymi oczami widzę tych wszystkich ludzi, którzy cieszyli się razem ze mną, a ja z nimi... to był jeden z najpiękniejszych widoków jakie kiedykolwiek w życiu widziałem, w uszach jedyny dźwięk jaki słyszę... "Ty wiesz, tak? chodź...". I na tym głównie opierała się moja egzystencja przez ten rok i będzie się opierać przez całe życie. I teraz tak samo, kiedy znów co chwilę czuję się źle tutaj, w tej swojej szarej rzeczywistości, w której wielki czarny pies już dwano mnie zjadł a teraz tylko przeżuwa cały czas, z dala od tych których chciałbym mieć przy sobie...

I z tego miejsca dziękuję Sylwii,  za to, że chciało jej sie przyjeżdżać po mnie na dworzec, za bilety do autobusów, za wspaniałą mapkę dojazdu do Eskulapu! ^^, i za jeszcze wspanialsze zdjęcia, dzięki którym mam jedyną taką pamiątkę... a szczególnie za towarzyszenie mi tam, za wszystko i jeszcze więcej! ; * 

A przede wszystkim dziękuję tym pięciu Panom, ale nie takich słów które by to całe podziękowanie wyraziły...

http://www.youtube.com/watch?v=Gbr-KKy5f-A

Za każdym razem jak to oglądam, to z jednej strony chce mi się z siebie śmiać... z drugiej mam takie dreszcze... ale z trzeciej jest mi tak cudownie jak rzadko kiedy...

O_O

Rok temu mogłem mu złożyć życzenia osobiście, a teraz składam tak... WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO DLA WOJTKA POWAGI!