the end'u początek... 

maszyna ruszyła, zaczęłam w swoim życiu kolejny etap. Jutro kolejny, trzeci już tydzień na uni, a w dodatku mam wrażenie, że czas przyspieszył jeszcze bardziej. Czasem siedząc na zajęciach zastanawiam się- cholera, co ja tutaj robię? czy to dzieje się naprawdę? gdzie ja jestem? Rok temu to wszystko przecież było tylko planem, marzeniem... a teraz? teraz ten plan zaczął się realizować, a ja staram się dać z siebie wszystko. będzie ciężko i będą chwile zwątpienia. póki co jestem wdzięczna przede wszystkim swoim rodzicom, którzy wierzą we mnie bardziej niż ja sama, którzy dają mi motywację i tak bardzo mnie wspierają. moi przyjaciele, to również mój skarb. nigdy nie upadam- zbyt mocno trzymają mnie za rękę. bez tych osób nie byłabym tym kim jestem i tu gdzie jestem.

porządki w moim życiu wciąż trwają, ale te najważniejsze mam już za sobą- nareszcie się uwolniłam. nigdy nie sądziłam, że to co uważałam za coś wyjątkowego (bo przecież trwało tak długo!), okaże się być pomyłką. fakt, uczę się na błędach, ale ogrom zmarnowanego czasu zwyczajnie mnie przeraził.

teraz odliczam dni do przylotu najważniejszego faceta w moim życiu. w końcu Cię zobaczę, tatko! x