Secret Of Happiness 

Jako, że dopadła mnie depresja pokoncertowa mogę w końcu coś sensownego napisać.

Nie ma to jak stać od 17:30 przy drzwiach (na początku jeszcze nie tych właściwych) i czekać na wejście. Już wtedy się pchali. Ale co tam musimy być pierwsze. Jeszcze tylko  pieczątka, która prawie od razu cała się rozmazała i tak wbiegamy pod samą scenę. Teraz tylko czekamy godzinę na Neony i będzie dobrze. Jezu najdłuższa godzina w moim życiu. Pchają Cię na zmianę z prawej
i lewej strony, a ty za wszelką cenę próbujesz zachować swoje miejsce. Gdyby nie było tej pary obok nas to dałoby się jeszcze wytrzymać ale niee po co róbmy na złość xd Dobra zostało pół godziny... ale mnie już bolą nogi.
19:00- wchodzą Neony dodatkowy punkt za punktualność. Chyba najlepszy saport jaki mógłby być. Tyle energii, zajebisty kontakt z publicznością, spoko muzyka. Gościu rzucający się w tłum serio napełnili nas taką energią. Liczymy na koncert na wiosnę.

Nareszcie rozkładają dywany. Jeszcze trochę. Wytrzymamy jesteśmy pod samą sceną, wytrzymamy. Nareszcie wyszli. Euforia to za mało powiedziane. Wszędzie pisk. Pierwszyraz od tak dawna było mi TAK DOBRZE mimo, że zaczęli napierać dodatkowo z tyłu. Nieważne, że ktoś mnie zmacał za dupe xd. Przy TAŃCZMY była taka energia, tak samo jak przy ŁYDCE, ŻANIM PÓJDE, BEZ ZNIECZULENIA, MADE IN CHINA, MÓW MI DOBRZE, NIE MA NIEBA, NIEZAPOWIEDZIANA i wielu innych. DŁUGA DROGA W DÓŁ co tam poryczę sobie, ale tego potrzebowałam. Zupełnie inaczej płacze się przy tym w domu, a co innego kiedy stoisz pod sceną. Najlepsze chwile w moim życiu. Nieważne, że wróciłam cała posiniaczona, czułam brak wody w organiźmie, kręciło mi się w głowie, zdarłam głos również moja kostka się odezwała. Najważniejsze, że tam byłam, stałam pod sceną, dostałam autografy, uścisnęłam dłoń, chwile porozmawiałam, mam grupowe zdjęcie, cudowne selfie i najlepsze, najpiękniejsze wspomnienia na świecie.