Jestem tu. Byłam tam. 

Witam Państwa bardzo serdecznie. Tak jakoś podczas niedzielnego lenistwa przypomniałam sobie o photoblogu, co idealnie złożyło się z moją potrzebą uzewnętrznienia się. Ostatnimi czasy zmieniło się wszystko i nic. Skończyła się szkoła, zaczęła praca. Bezzmiennie konie na pierwszym miejscu. Wszystko miało być jak sobie wymarzyłam, no cóż, niestety nie jest. Niesprawiedliwość i kłamstwa - witamy w dorosłości. A żeby było śmiesznie to osoba która z początku miała być moim największym wrogiem okazała się (o ironio!) chyba jedyną konkretną i nie ściemniającą na każdym kroku, a wręcz w niektórych kwestiach bardzo mi pomogła. Ośmielę się rzec, że moze nawet widzi we mnie jakiś potencjał. Jak zwykle, matka miała rację... Nie przyszłam tu narzekać, broń Boże, wręcz przeciwnie, podzielić się wiarą w moje, z pozoru niemożliwe, cele. Mam milion pomysłów na mintę, żeby było tak jak chce i żebym mogła robić to co chce.

Na zdjęciu Perfekt (i oczywiscie ja), jeden z moich podopiecznych.