Los tak chciał...

Najpiękniejszy i zarazem najsmutniejszy wiersz jaki dostałam...

Tyle chwil przepłakanych

Tyle nocy nie przespanych

Tyle słów nie powiedzianych

Tyle pomysłów zmarnowanych

Kiedy byłaś blisko wtedy czułem że mam wszystko

Lecz los jak chciał tak sprawił

Mój świat mnie znów zostawił

Przecież się troszczyłem 

Przecież się martwiłem

Lecz to nic nie dało 

Wszystko się zmieniło

Wszystko się zawaliło

Me serce ciągle puka

Tej miłości ciągle szuka

Myśli pełno mega w brud

Kochać chce choć ciut ciut

Zraniony nie potrafię

Zrobić by było inaczej

Tęskno bardzo serce mówi

Rozum mówi weź się puknij

Powalony żeś do końca

Zapatrzony w stronę słońca

Kiedyś było mega ciepło

Teraz jest kusk oziębło

Co tu zrobić, co tu zmienić?

Było trzeba się ożenić

Serce bije wstaje dalej

Rozum krzyczy weź nie szalej!

Teraz wszystko się zmieniło

Teraz wszystko się skończyło...

Wydawało się jest mega

Pies za nami sobie szczeka

Tobie zachciało się nowego

Nie będzie już nic szczęśliwego.

Płacz i lament nie pomoże 

Dopomóż dobry Boże

Żeby każdy z nas zrozumiał

Co miał i co przehulał

Może kiedyś w przyszłości jeszcze

Dane nam będzie odnaleźć razem szczęście

Musimy odnaleźć siebie

Wyprosić zrozumienie dla Ciebie

Oby anioł ze złotą strzałą 

Trafił tę jedyną panią

Która rozumie, dopinguje

Lecz dla siebie też pracuje.

Pomóżmy razem sobie nawzajem 

Będziemy się trochę miotać

Nie wiem w sumie jak to ma wyglądać.

Czy to trzeba już zapomnieć ?

Odejść ? Odpuścić ? Zostawić ?

Może próbować zbawić ?

To chyba nie moja rola 

Niech będzie Twoja wola!

Twoja wola dobry Boże

Mam nadzieję że nam obojgu pomożesz!