KurwaZaMałoMiejscaTuJest 

Tak sobie myślę, że człowiek to jednak jest istota nie do pokonania. Potrafi otrzeć się o śmierć, a potem żyć jak gdyby nigdy nic. Ze śmiercią można być nawet za pan brat. Albo i bliżej. 

Piszę z nią i jestem ciągle podekscytowany, mimo późnej godziny... To tak niewiele, a zarazem tak ogromnie dużo. Wystarczy, że wiem, że tam jest i o mnie myśli, a już czuję się doceniony i szczęśliwszy. To znajome ciepło w sercu jest efektem powrotu do przeszłości, a podobno do przeszłości nie warto wracać. Czasem jednak warto.

Teraz nie będę się silił na nic nader inteligentnego. Skrobnę kilka słów od tak i... już nie zniknę. Chciałbym tylko kiedyś dotknąć jej dłoni, tak, żeby czuła, że chcę być i ochronić ją, przed ludźmi, przed nią samą, nawet przede mną. 

Cierpliwość i wytrwałość kluczem do sukcesu. Boże, jeżeli istniejesz, pozwól mi szybciej wrócić do miejsca, z którym wiążę te wszystkie ogromne nadzieje. Pozwól mi być szczęśliwym.

Dobranoc.