Nie od dziś wiadomo, że Polak za granicą drugiego Polaka w łyżce wody by utopił.

Co jedno miejsce to "lepsze".

Niby o tym wiem, ale człowiek jak kogoś nowego poznaje mimo wszystko daje mu kredyt zaufania.

To miejsce miało być "rodzinne". No i tak było przez pierwsze dwa tygodnie. Potem coś pękło. Narazie mnie się to nie tyczyło.

Tzn nas.

Pani E i Pani A nagle poczuły się królowymi. Rzucały jakimiś głupimi tekstami. Uważały i nadal uważają, że sa przezajebiste.

Ja niestety albo i stety nie umiem trzymać palca prosto w dupie i tańczyć tak jak mi zagrają. Nie umiem na siłę być fajna, by komuś się przypodobać. Wiec lekko się od nich odsunęłam ale nadal normalnie się odzywam. Natomiast one już nie są dla mnie jak wcześniej bo rozmawiam z ich "wrogiem" panią K.. To co jest między nimi niech rozwiązują między sobą. Ja mam swój rozum i nie zamierzam być w żadnej z tych grup. A już zdążyłam zauważyć  że dla obu tych Pań również zaczynam być wrogiem bo rozmawiam z kimś z kim one sa skłóconem. To chore... kij ma dwa końce ale po co ja w tym trójkącie ?

I ta obłuda. Ledwo się odwrócę plecami już słyszę podśmiechiwanie się pod nosem. Głupie komentarze i wywracanie oczami też na porządku dziennym...

Sikam na to ciepłym moczem :)