Little things down the road... 

Z czasem praktyka w robieniu zdjęć przynosi skutki. Conajmniej tak mi się wydaje.

Zawsze sie zastanawiałem jakby to było. Spedzić ten jeszcze jeden dzień.

Ale nie z Tobą. Ta historia kończy troche inaczej.

Jestem ciekaw, czy czasem się zastanawiałaś jak ja sobie z tym wszystkim poradziłem.

Domyślam się, że nie. Jakoś wyjątkowo szybko sobie ustawiłaś po mnie życie.

No oczywiście, bo jedynie chciałaś stworzyć rodzinę.

Wydaje mi się, że złapałaś pierwszego z brzegu...

Kurde nawet jak wyjeżdzałem na stałe za granicę, wiedziałaś o tym

i ostatnie dwa tygodnie spedziłaś ze mną, mając innego.

Ale Twoja zawiść po tym wszystkim ...

Wpierdalać swoje cztery litery w to wszystko, znowu?

Przecież byłaś 'szczęćliwa' już z kimś innym.

Bycie przyjaciółmi po tym wszystkim było poprostu niemożliwe.

Pamiętając o tym, że wszystko było Twoją winą.

To, że złapalem Cie na próbie zdrady, nie wystarczyło,

musiałaś mnie zranic ponad wszystko,

po trzech latach związku pisać innemu, że przez nasz cały czas bycia razem jego kochałaś?

Przepraszam, ale wkładając w ten związek wszystko,

brnąc razem przez te wszystkie ciężkie sytuacje,

wkładająć serce, i całą dusze...

Zmieniło mnie to wszystko na lepsze, stałem się lepszym człowiekiem.

Widziałem z Tobą całe życie.

Ale spierdolić to wszystko przez to, że przez jeden moment czułaś się samotna?

I nie mogłaś użyć tego argumentu przeciwko mnie, bo byłem dla Ciebie zawsze.

Zasługiwałem na coś lepszego.

Wyobrażasz sobie, że po tym wszystkim nawet nie było mi smutno?

Całość poprostu wyssała ze mnie resztkę emocji.

Nigdy nie odzyskałem w sobie tej części która chciała rodziny.

I nigdy Cie tego nie wybaczyłem.

Musiałem przed tym uciec, i wiesz gdzie to mnie zabrało?

W ciemną otchłań ktora mnie pogrążyła po same uczy.

Właściwie, osoba która Cie poznała ze mną,

wyciągneła mnie z tej odchłani.

Nigdy nawet o tym nie wiedząc.

Ale do niej jeszcze dojdziemy.