Speedway History 

Dawno mnie tu nie było ale to z lenistwa, szczerze muszę się przyznać :) Dziś historia najnowsza a mianowicie podsumowanie 10 lat sponsoringu Marmy Polskie Folie klubu żużlowego z Rzeszowa.

Na równo z sąsiadem

      Sekcja żużlowa w Rzeszowie przy klubie "Stal" powstała w 1951 roku, chociaż początki żużla w stolicy województwa podkarpackiego sięgają 1948 roku. W latach '60 ubiegłego stulecia dwa tytuły mistrzowskie, dwa vicemistrzostwa i brązowy medal świdczyły o potędze drużyny z nad Wisłoka. W 1969 roku drużyna po latach świetności zaliczyła spadek i na długie 12 lat Rzeszów wraz ze swoim sąsiadem Unią Tarnów spędzał w II lidze. W 1990 roku Stal spadała z I ligi a Unia do niej wchodziła co zapoczątkowało sinusoidy, kiedy Unia była na dole Stal była u góry i na odwrót. Na początku lat '90 w Unii mieliśmy wysyp talentów bracia Rempałowie, Robert Kużdżał, Mirosław Cierniak stanowili czołówkę polskich żużlowców. W Unii zaczęło sie jednak źle dziać wtedy to ataku ruszyła Stal. Ściągnęto z Tarnowa Grzegorza i Tomasza Rempała a przede wszystkim  podobny wysyp talnetów można było obserwować w Rzeszowie. Już w 1994 wychowankowie Stali:  Piotr Winiarz, Maciej Kuciapa, Rafał Wilk, Piotr Gancarz i Rafał Trojanowski puls zawodnicy zagraniczni wywaliczyli awans do I ligi. Stal wtedy wypływała na szerokie wody a Unia po srebrnym medalu tonęła w otchłani II a potem III ligi (umownie III żeby nie mieszać z ekstraligą, która powstała poźniej). W 1998 roku Stal oparta na wychowankach, Czechu Kasperze i Joe Screenie sięga po brązowy medal. Jednak po sezonie wycofuje się ze sponsoringu firma Van-Pur, nadzieją dla kibiców było pozsykanie nowej firmy KKER. Jednak sezon dla Rzeszowian ułożył się fatalnie i w 1999 roku na dłuższy czas pożegnali się oni za najwyższą klasą rozgrywkową, w tym czasie z dołka powli zaczynał się wygrzebywać rywał zza miedzy. W 2001 roku Unia awansowała do I ligi a Stal pozyskała nowego sponsor Rafinerię Jasło. Dwie drużyny walczyły ze sobą w I lidze. W 2003 roku Unię zaczyna wspierać Rafineria Trzebinia i zaczyna sie pasmo sukcesów Jaskółek. Jednak w 2004 roku do Rzeszowa przychodzi prywatna firma Marma Polskie Folie i zostaje w tym klubie na dużej...

Czas Marmy

Sezon 2004 nie był szczególny dla, nie Stali a już Marmy. Było to jednak przetarcie dla tej drużyny i rok później Marma cieszyła się ze awansu do Ekstraligi. Wizualnie drużyna wyglądała profesjonalnie, wszyscy zawodnicy startowali w takich samych kewalarach co w tamtym okresie było nowością. Oczywistym się stało, że klub trzeba wzmocnić. Pozyskano Nicki Pedersena, Rune Holte i Tomasza Chrzanowskiego. Drużyna ta miała wlaczyć o najwyższe cele, tak się jednak nie stało a zespół Marmy zajął 6 miejsce w ligowej tabeli do tego doszły jeszcze spory finansowe z nowej pani prezes z Rune Holtą. Na sezon 2007 pozyskano Scotta Nichollsa, Rafała Dobruckiego i jak się później okazało rewelację sezonu Daevy Watta. Rzeszowianie dosłownie otarli się o brązowy medal przegrywając tą rywalizację Unią Leszno. Apetyty w Rzeszowie wzrosły jeszcze bardziej tym bardziej, że poważne problemy finansowe dotknęły Unię Tarnów. Marta Półtorak koniecznie do Nicki Pedersena chciała dokupić Tomasza Golloba, który był już bliski przejścia z Unii, jednak tą rywalizację wygrała Stal ale ta z Gorzowa. Na domiar złego Nicki Pedersen wybrał ofertę Włókniarza Częstochowa. Na przejście do Zielonej Góry zdecydował się Rafał Dobrucki. W ich miejsce pozyskano Mateja Zagara, Kennetha Bjerre, który był rewelacją sezonu i będącego już jedną nogą w Tarnowie Martina Vaculika. Cel Marmy był prosty: walka o medal. Życie jednak pokazało zupełnie inny scenariusz. Watt nie miał juz tak fantastycznego sezonu, Kenneth Bjerre prezentował niższy poziom niż w ubiegłym roku przez co pani prezes postanowiła mu obniżyć płacę, kiedy Duńczyk się o tym dowiedział przestał przyjeżdżać na mecze. Z aspiracji medalowych zrobiła się walka o utrzymanie z... Unią Tarnów. Stal była jednak wyraźnie lepsza i to aż cztery razy najpierw w rundzie zasadniczej a później w meczu o 7 miejsce. Spuszczenie wiecznego wroga nie dało jeszcze ekstraligowego bytu, trzeba było pokonać Wybrzeże Gdańsk. W barażach stała się rzecz wręcz nieprawdopodobna, I ligowiec okazał się lepszy. Po hucznych zopwiedziach Stal opuściła razem z Tarnowem ekstraligę. Po tym sezonie Marta Półtorak zapowiedziała odejście i indywidualny sponsoring Tomasza Golloba. Na Stal zawisło widmo wycofania się z rozgrywek jednak po namowach władz miasta (przynjamniej tak była wersja pani prezes) dalej wpsierała rzeszowski klub. Drużyna zbudowana na szybko nie była w stanie walczyć z Unią Tarnów naszpikowaną gwiazdami. W sezonie 2010, Marma poszła w ślady Unii i bardzo mocnym składem wróciło w szeregi ekstraligi. Pozyskanie Jasona Crumpa w sezonie 2011 i co ważniejsze drugiego mocnego sponsora firmy PGE, nie przyniosło jednak medalu. W sezonie 2012 za słabego Harrisa ściągnięto Grzegorza Walaska, w końcu klub z Rzeszowa miał walczyć o medal. Okazało się inaczej, śmierć Lee Richardsona sprawiła, że z zespołu uszło powietrze a jazda pozostałych żużlowców dała tylko pewne utrzymanie.

Co dalej?

Jak wygląda sezon 2013 w wykoniu PGE Marmy, każdy chyba widzi więc nie ma się co rozpisywać. Na forach rzeszowskich kibiców można przeczytać, że kibice mają już pani prezes dość. Kibice twierdzą, że za bardzo wtrąca się w prowadzenie drużyny. Pani prezes jest prawdziwym rekinem medialnym, na różnych portalach co tydzień są jej 2-3 wypowiedzi, szczerze mówiąc to żaden prezes aż tak się nie angażuje. Czy nie lepiej byłoby sponsorować a sterowanie klubem oddać w ręce menadżerów tak jak zrobił to Roman Karkosik w Toruniu? Dziwi mnie, że przez 10 lat pani prezes nie doszła do takiego wniosku. Do tego dochodzą afery w Lesznie i ta świeża w Tarnowie. Na tym koniec a kibicom z Rzeszowa życzę wytrwałości i normalności w klubie, po w przeciągu kilku dni można przeczytać dwie zaprzeczające sobie wypowiedzi pani Marty. Szczerze mówiąc to trochę panią Martę podziwiam, dla mnie byłoby to frustrujące wydać miliony złotych za 10 lat nie mieć medalu i zaliczyć spadek.