maybe I'm problem?

Tego photobloga założyłam, żeby się wyżalać.. Żenujące wiem, ale z niektórmi problemami nie mogę (może nie potrafię?) porozmawiać z bliskimi. I tak nikt tego nie będzie czytał, więc będę pisała jedynie dla siebie.

Czasami (a nawet częściej) myślę, że jestem niepotrzebna. Nic nie warta. Że gdybym umarła to by było o wiele lepiej, było by świetnie, brak problemów, przez które wszystkim jest źle i się na mnie wkurzają. Chce być idealna dla moich bliski, dążę do tego aby być najlepszą, ale czy to ma sens? Może przez to właśnie wychodzi wszystko na odwrót? Może przez to, że chce być dobra wkurzam wszystkich przez to mają mnie dość? Rodzina, przyjaciele.. Wiem, że nikt nie jest i nie będzie idealny, ale ja jak głupia do tego dążę. Do tego aby każdemu było dobrze, ale czy mi jest tak dobrze? Sama nie wiem.. Jest mi źle i nie potrafię tego zmienić. Nie wiem co robić.. Kiedy jest ktoś na mnie zły, a chodzi mi to przede wszystkim o moich przyjaciół, mam ochotę się zabić. Po prostu.. Bo są na mnie źli, a ja chcę być tylko aby było im dobrze. Codziennie wieczorem się modlę. Ale nie modlę się o lepszy dzień.. Tylko o to, aby moja rodzina i moi przyjaciele byli zdrowi i szczęśliwi,, żeby im było jak najlepiej i żeby ktoś nad nimi czuwał, chronił przed złem.. I zawsze mówię na koniec: "Ja nie muszę mieć dobrze, oni są najważniejsi". I tak jest. Może nie zawsze, ale przeważnie wszystko im się układa. Za to ja mam źle.. Ale już się do tego przyzwyczaiłam. Normalka. Oczywiście nie mam za złe za to, że tak jest. A może użalam się nad sobą? Ale ja nie myślę o sobie jako ofiara. NIGDY TAK NIE MYŚLAŁAM. Bo ja wiem, że to przeze mnie wszystko. Tak już moja psychika ma, zgania wszystko na siebie. Przyzwyczajenie. 

Moje dalsze wpisy będą wciąż w takim samym klimacie. "Smutnym". Bo tak jakoś potrzebuje. Miłego wieczoru życzę wszystkim :)