To był cios, może i nie cios, ale coś nagłego, tego czego nie spowiedziałam się w ogóle. Zapomniałam o Tobie, miałam własne sprawy, Ty też. Nie widziałam Cię od czerwca, a tak nagle wyskoczyłeś przed moje oczy. Wyglądałeś nieziemsko. Ściąłeś włosy, inaczej się ubierasz.. Stałeś do mnie tyłem i jak głupia patrzyłam na te Twoje plecy. Wiesz czego żałuję? Tego, że nie mogłam zobaczyć Twojej twarzy, jedynie pół twarzy, ale to nie to samo. A na co liczyłam? Na to, że spojrzymy sobie w oczy jak kiedyś, zobaczę Twoją wręcz idealną, piękną buzię. Nic. Nie odwróciłeś się. Nie wiem czy wchodząc do tego autobusu spostrzegłeś mnie, może Ty mnie zobaczyłeś i szybko odwróciłeś wzrok albo po prostu byłeś zajęty swoimi myślami, nie rozglądając się. Śmieszy mnie do tej pory to, że nie znaliśmy się. Nic o sobie nie wiedzieliśmy, przedstawiono nas sobie, ale i bez tego byłoby tak samo. Przez te pare lat patrzyliśmy na siebie albo może ja tylko patrzyłam, a Ty czułeś się osaczony? Nie mam pojęcia. Wtedy czułam się jak wariatka i do tej pory tak myślę, ale co zrobić? Jestem już taka. Będę się gapiła zamiast coś zrobić. Może i nawet lepiej, że nie spojrzeliśmy na siebie. To i tak by nic nie dało. Zazdrosiłam i zazdroszczę każdej dziewczynie która znajduje się w Twoim otoczeniu, którą uważasz za ładną, którą przytuliłeś lub złapałeś za rękę. Najgorsze jest po prostu to, że Twój wygląd jest dla mnie idealny. A może to całe bycie idelanym dla mnie, zmieniłby Twój charakter? Może tak miało być. Może mieliśmy mieć ze sobą nic wspólnego? Jedynie wzrok na sobie i mijanie się na korytarzu. To głupie. Ja jestem głupia. Jedynie cieszę się z tego, że Cię już nie ma w moim życiu, że jutro już o Tobie zapomnę, a wcześniej tak nie mogłam. Cieszę się, bo wreszcie nie czuję tej bezradności w stosunku do Ciebie. Żyję własnym życiem, problemami. Nie mam co się zamyślać nad Twoją osoba. No, bo jak można myśleć o kimś, kogo się nie zna? :)