3.

Czekała z pół godziny. Wszedł wtedy Karol mówiąc ciche przepraszam. Przytulił jeszcze raz Angel i zadzwonił po taksówkę by owiec ją do domu. Odprowadził ją pod drzwi i pocałował w policzek. Weszła do domu kierując się, wprost pod prysznic. Stała tam zapłakana z godzinę. Wyszła z łazienki w szlafroku zostawiając telefon w spodniach, po godzinie spędzonej na łóżku, zoriętowała się, że nie ma go w kieszeni. Weszła do łazienki obejrzała się w lustrze, i podniosła spodnie, wyciągając telefon, spojrzała jeszcze raz na lustro, a obok niego na tabletki nasenne. Wzięła kilka i poszła się położyć, chciała tego by ten dzień nigdy się nie zdarzył. Obudził ją dźwięk sms Moja mama się obudziła, nie wypiszą jej naradzie, ale jest z nią lepiej. Przepraszam, że budzę cię na pewno, ale chciałem powiedzieć- Karol. Uśmiechnęła się sama do siebie, spojrzała na zegarek pierwsza w nocy. Pomyślała o Karolu. Nie wiedziała czy powinna mu odpisać. Postanowiła zostawić ich, znowu zasnęła. Obudziła się wraz ze wschodem słońca niedziela zapowiadała się pochmurna. Pomyślała o Karolu, wstała zrobiła kanapki i pojechała do szpitala.
- Dzień dobry nazywam się Angela- uśmiechnęła się do mamy Karola
- dzień dobry jestem Karolina, mama Karola.- Odpowiedziała ze uśmiechem na twarzy.
- Zrobiłam parę kanapek dla Karola i jego taty dodała z niepewnością w glosie.
- Zaraz powinni przyjść, a ty to ta przyjaciółka, co wczoraj byłaś z Karolem na spacerze, to ty go tak zawsze pocieszasz?ˇ- Tak chyba to o mnie chodzi.- Dodała szybko
- dziękuję bardzo, teraz będzie Karol potrzebował dobrych przyjaciół, było mu ciężko, ale przeprowadziliśmy się tutaj ze względu na szpital- Karola mama była taka miła, chciała być bliższa swojemu synkowi. Angela siedziała zdenerwowana.
            Po chwili wszedł Karol, uśmiechnął się do Angel i przytulił ją jak przyjaciel.
Mama była zmęczona chciała zasnąć, wyszli z pokoju do poczekalni tam Karol i jego tata zjedli kanapki, może i z głodu może i z wdzięczność nie chcieli urazić Angel, która była dla ich rodziny kimś ważnym.