Blblbl

Czy znasz takie myśli czarne i ponure, że aż zadające fizyczny ból? Kolejny mętlik w głowie, tym razem zgodny. Jestem beznadziejna. Teraz już to dobrze wiem. Że w każdej dziedzinie zawiodłam poszczególne osoby. I że z mojej winy mam takie ch.ujowe życie, i małżeństwo. Że jestem beznadziejną żoną, matką, córką i siostrą. Nie ma na tym świecie nic, NIC, dla czego warto byłoby żyć. Tak, nie chcę żyć, nie rozumiem. Nie mam siły na to wszystko. Jestem tu jak w klatce i wolałabym nigdy się nie urodzić. Nie kocham swojego życia. Wiadomo, nie chcę umierać w męczarniach, ale nie boję się śmierci. Czekam na nią. Czuje się bardzo źle. I jeszcze gorzej jak widzę rozczarowanie w Twoich oczach. Jakiekolwiek stanowisko nie zajmę, robię źle. Źle, że mam swoje zdanie, źle że chcę żeby był porządek, żeby go utrzymywać, źle że mówię Ci co źle robisz. Czy naprawdę nie widzisz, że jestem na samej krawędzi? Że jedynie wiatr wiejący w drugą stronę niż przepaść trzyma mnie tu? Chciałabym zniknąć. I żeby nikt o mnie nie pamiętał. Mogłabym oddać komuś swoje życie. Chciałbym odejść. Naprawdę mam dosyć. Mój plan na przetrwanie kolejnych dni to wypłakanie się po cichu w wannie i odpuszczenie. Tym razem naprawdę postaram się. Spróbuje najpierw 1 dzień o nic się nie przypier.dolić. A jak uda mi się przetrwać ten jeden dzień.. To spróbuję tak zrobić z następnymi.