[63]

Dzisiaj   i   wczoraj   były   takie    piękne    dni. 

Ciepło,    słońce,    lekki    wiatr    rozwiewający

włosy  i  złe  myśli.  Trochę  bardziej  pozytywnie

niż  dotychczas,  łapczywie  chwytam  te krótkie

chwile,  kiedy  czuję  się trochę  bardziej wolna

niż  zazwyczaj.  Z  drugiej  strony takie epizody

to  jednak   ciut za mało, żeby moją wegetację

móc  nazwać  życiem.  Do  tego  jeszcze  długa 

droga, ale wiem już, że coś muszę postanowić.

Bierność,   apatia   i   całkowita  izolacja  tylko

pogarszają  moją  i   tak   niewesołą   sytuację.

Mam   ochotę   wyjść,   odważyć   się   i   zrobić

coś  niecodziennego,  poznać  kogoś  nowego, 

pogadać,  pośmiać  się,  powygłupiać. Brakuje

mi  szaleństwa  i  beztroski.  Brakuje  mi ludzi.