'when I stop to cry...

forgive me first love

but I'm tired.'

rzeczy niewyobrażone dzieją się tu i teraz. na tym 'nowym' etapie coraz częściej pobudzam te tak starannie kiedyś usypiane komórki myślowe i czuję się niewygodnie i żałuję, jednocześnie działam zmyślnie, jak mi się zdaję, z tym, że zmyślnych działań też żałuję.

na wstępie stawiają Ci pytanie i każą wybierać.

chcesz być dobry czy zły?

dobrze dobry czy źle zły.

i mrużysz oczy jakby swiecili ci po nich latarką, szukasz gdzieś tam w zakamarkach ideałów, co się jednak sprzedały, co sam je sprzedałeś bez żadnej korzyści z tego. no cóż. czy to pierwszy raz jesteś Zablockim?

powiedz?

tak też myślałam.

poczekajmy.

poczekajmy aż skończę 21 lat, wtedy podobno charakter się zmienia.

może wtedy przestanie mi się wydawać...