byli mineli. kiedyś tez spełniali swoje marzenia, troszczyli się o siebie nawzajem, dopóty dopóki On ich nie rozdzielił. ale rozdzielił dla Nas, dla Nas których oczy są tu, nie tam, których oczy widzą tylko dzięki pręcikom i czopkom, widzą tylko to co udowodnione, co jest w ręce, co mam, trzymam, jak nie mam to automatycznie to nie istnieje, znika. musze trzymac, pomacac.

teraz niedostrzegalni dla naszych mizernych oczu biegają po chmurach, wariują w morzu słońca. udowadniają w mych snach istenienie zawszości, wieczności z kimś, udowadniają, że zawszośc z kimś nie jest tylko wymysłem poetów co postradali zmysły. a Ty razem z Nimi udowadniasz mi to co dzień, gdy sama staradam zmysły, udowadniasz tak jak oni, Ci z przestworzy, że racją miał wiatr, że papierek foliowy na wietrze wykrzyczał prawdę. że napis na liściach to nasza wskazówka na życie.

Ktoś wad ma jak każdy nieudolny robak, a Ty nie zważając na nie, przeobrażasz robaka w motyla.

^{'krowa i niedżwiedzica przestawac będą razem, lew żywic się będze słomą jak wół, niemowlę igrac będzie na norze kobry, dziecko włoży rękę do kryjówki jadowitego węża. Bo zła nie będzie się już czynic. '}

161.