02.05.2014r.

Tak wiele chciałabym Ci dać, tak niewiele mając. Chciałabym oddać komuś swoje serce. Chciałabym kochać piękną miłością i czuć ja w sobie. Chciałabym dawać z siebie jak najwięcej, chciałabym tak wiele, a tak niewiele mogę w pojedynkę. Pokaż mi jak żyć na nowo, jak powstać z popiołów. Chciałabym by ktoś był obok, palił ze mną papierosa, dawał buzi na dobranoc... o miłości trudno jest pisać, każdy ma inne pragnienia, a ja potrzebuje tego tak bardzo.. Z każdym oddechem jest mi coraz ciężej, coraz bardziej nie akceptuje samotności która wkradła się do mojego serca. Chce mieć nie mogąc. Każdy strych ma wiele tajemnic, każda piwnica ma niechcianych gości, tak jak serce. Narząd który jest pompą, które bije coraz wolniej. Umieram powoli. Potrzebuje kogoś kto przywróci mnie do żywych. Oddałabym wszystko by, móc mówić o spełnionej miłości. By móc zdmuchnąć warstwę kurzu, by móc być tam obok. Wiem, że warto. Miłość, nie uciekaj przede mną. Czekam na Ciebie...Chciałabym by ktoś znów spojrzał na mnie oczami przepełnionymi miłością, by ktoś pokochał mnie tak mocno jak ja potrafię kochać, chciałabym by był przy mnie zawsze, by miłość zagościła w moim sercu na długie długie lata... Ale to takie nierealne. Umieram bez tego i czuje to coraz dotkliwiej.