Elegia o mnie... 

Niezapomniane wakacje, niezapomniani ludzie. Wiem, wiem że patrząc na to zdjęcie z rowerkiem nikomu by nie przyszło na myśl, że zrobione było we Włoszech, ale zapewniam, że tak, to jak najbardziej włoski rowerek i bardziej włoskiego nie można zobaczyć:D Wierzcie mi:) fotografia taka, a nie inna, bo po prostu mi się podoba, więc koniec dyskusji, którą zresztą sama ze sobą prowadzę. Co za schizofrenia.

Obok nas - Czesław Niemen- piosenka ta jest zamieszczona w moich linkach. Niech posłuchają jej ci, którzy byli w tym magicznym miejscu.

Oczywiście parę zdań bym zmieniła, a mianowicie te: oczy twe, usta twe na myśli twe, słowa twe, gdybym dedykowała to, (a tak jest), osobom, które były ze mną w tym pięknym miejscu jakim są Włochy. Nie pytajcie mnie o co chodzi, bo ja sama nie wiem o co tak naprawdę chodzi mi i o co chodzi w tym zagmatwanym świecie. Plotę już bezsensu ( grrr... jak ja nie cierpię tego słowa- bezsensu). Moja psychika jest nieźle nadszarpnięta. Przynajmniej myślę tak, kiedy czytam dzisiejszy wpis. Będąc już przy temacie o psychice, chciałabym orzec, iż jestem uczennicą 9 LO na profilu psychologiczno- pedagogicznym:) Być może, to nic takiego, ale ja osobiście czuję się szczęśliwa z tego powdu i z życia:D ponieważ jest piękne!

La Vita č bella- jak to mówią Włosi i ja, bo Włochy otwarcie muszę przyznać mogłyby być moim drugim domem.

Pozdrawiam wszystkich:*