bad day.

Kolejny ciężki dzień za mną. Jeden z gorszych, zdecydowanie. Życie bardzo chce mnie za coś ukarać, tylko nie mam bladego pojęcia za co.

Wszystko obecnie się toczy wokół jutrzejszego dnia ale czy aby na pewno?

Muszę dać radę ale chyba to już nie sprawia mi takiej radości jak wcześniej. Chociaż na te trzy godziny muszę ogarnąć własną głowę. Wyrzucić z niej wszystko i wszystkich, zostać sam na sam z jutrzejszą przeszkodą.

Fajnie mieć w końcu urlop i nie oglądać skrzynki na której znów jest 2549 wiadomości do opracowania. Ale wolałabym ten dzień spędzić w inny sposób.

Przecież co nas nie zabija to nas wzmacnia.. A jak boli to znaczy, że jest to głęboka rana, która zawsze będzie o sobie przypominać, nawet jak człowiek ubierze się w maskę pt. "wszystko jest w porządku".

Nie tylko myślami wracam do tego co kiedyś było, co kiedyś miałam, ale również czynami. O ile można to tak określić. Walczę sama ze sobą, ze swoimi uczuciami i myślami. Ale czy to wszystko ma sens?

Gdzie tylko nie spojrzę widzę to czego obecnie mi tak bardzo brakuje. A to nazywa się SZCZĘŚCIEM. Brakuje mi jego SMS'ów, brakuje mi jego ramion, brakuje mi jego serca, brakuje mi jego głosu, barkuje mi dosłownie wszystkiego co jest z nim związane.

Mogłabym się powtarzać ale po co? To i tak niczego nie zmieni, choć nie ukrywam, że oddałabym dosłownie wszystko za powrót do tamtych cudownych czasów.

Bardzo mnie cieszy fakt, iż interesuje was co wydarzyło się dalej pomiędzy dwojgiem ludzi z poprzedniej notki. Ale obawiam się, że was zasmuce, ponieważ jeżeli liczycie na happy end to on nie nastąpi.

Kto wie? Może historia zmieni się? Może się zejdą? A może będzie to dla niej zbyt trudne by traktować go jak przyjaciela? Przyglądać się z boku jak układa sobie życie z inną, to musi boleć. Z tego co mi wiadomo męczy się i to strasznie.

Caroline.