Red velvet <3

Dobra. Tyle się dzieje, że nie wiem od czego zacząć.

Ostatnie dwa dni miałam porządne załamanie.

Moja rozsądna strona wzięła nade mną górę i skapowałam w końcu, że sama po raz kolejny pakuję się w niepotrzebną, wyniszczającą dietę.

Co z tego, że 2 tygodnie? Założę się, że to by się przeciągnęło.

Byłam tak rozbita, że nie wiedziałam, co się ze mną dzieje.

Zaczęłam jeść, co popadnie, byle tylko mieć cos w ustach.

To pewnie zasługa okresu, który zaszczycił mnie we wtorek swoja obecnością.

Tak więc przez ostatnie dwa dni jadłam, jadłam, jadłam.

Nie chcę wiedzieć ile ważę, ale pewnie już z 58 kilo.

Nie, cholera, nie będę się odchudzać.

Muszę wiedzieć, gdzie jest granica.

Musze jeść zdrowo i dużo ćwiczyć.

I ten nabyty ostatnio tłuszczyk mam zamiar spalić poprzez ćwiczenia, a nie poprzez głodówkę.

Nauczę się nowego sposobu kontrolowania wagi.

Teraz będę jadła 1200 kcal.

I będę ważyć te 56 kg. Do 17 grudnia. A teraz się nie ważę, tylko dzielnie trzymam się postanowień.

I błagam Boga, żeby nie pozwolił tej chorej części mnie dojśc do głosu.

Przepraszam za te ciągłe zmiany.

U mnie właśnie tak wygląda walka z samą sobą.