myślę, że mnie już nie ma. 

jak można być kiedy straciło się wszystko? miłość, szczęście, nawet nadzieję... kiedy z dnia na dzień, tak po prostu, jakby to było nic nieznaczące, zostajesz z niczym? kiedy tracisz ŚWIAT. kiedy znajdujesz swoje miejsce, dom dla swojej rozpieprzonej na kawałki duszy, by potem tak ot, stracić go. kiedy jedyne co przed sobą widzisz to czarna dziura... kiedy chciałeś być wszystkim i oddać wszystko, a znów nie wyszło... i wtedy chcesz zniknąć, taki właśnie pusty, żaden, wypruty ze wszystkiego za co mógłbyś oddać życie... 

nie ma dnia kiedy nie tęsknię, tak kurewsko tęsknię za każdym szczegółem. za każdym uśmiechem, rozmową, za czekaniem na kolejny nasz wspólny dzień. tęsknię za tym, że to był nasz pierwszy śnieg, kurewsko bym chciała żeby nie był ostatni... tęsknię za tym, że było tak kurewsko idealnie, w każdym szczególe. tęsknię za tą bliskością, która była w powietrzu, tak po prostu, naturalnie, jakby była od zawsze... tak bardzo bym chciała żeby było inaczej, tak bardzo czekałam aż kiedyś nadejdzie dzień, kiedy będziemy zasypiać i budzić się razem, już zawsze. to było moje marzenie, stworzyć życie z Tobą. wierzyłam w to, że to w końcu moja stacja końcowa, że odnalazłam dom w Tobie, w jedym ciele i jednej duszy, w Twoim uśmiechu, w Twoich oczach. 

może nie zawsze było łatwo, ale gówno mnie to obchodziło, wiesz czemu? bo ZAWSZE przychodził dzień, w którym znów mnie przytulałeś, w kórym znów mówiłeś do mnie 'myszko', w którym znów obiecywałeś, że ze wszystkim damy rade i że nie będzie tak zawsze. zawsze przychodził dzień, który mimo wszystkiego był najcudowniejszy. każdy z nich był najcudowniejszy. 

jak mam sobie teraz wytłumaczyć, że znów straciłam szczęście? moją miłość, która od pierwszego spotkania sprawiała, że nie mogłam oddychać? jak mam zrozumieć to, że my, pierdolone puzzelki, które połączyło przeznaczenie, są osobno? straciłam siebie, bo Ty byłeś mną, tą brakującą częścią. tak kurewsko chciałam, żeby to trwało. tak bardzo pragnęłam tylko Ciebie, dopełnienie moje, życie moje, szczęście moje. Ciebie, w każdej chwili, w każdym calu, po prostu. smutnego czy wesołego, wkurzonego czy spokojnego, ale zawsze cudownego. 

nigdy nie pomyślałam, że to stracę. że Ciebie stracę. co źle zrobiłam? co spierdoliłam? nigdy na nikim mi tak nie zależało. Puzzelku. Przylepko. Cudzie. dlaczego zniknęliśmy...? 

nic już nie ma. 

a ja Cię kocham.

still lost in you...