Hate on the love 4

Zrezygnowana w drodze do sali operacyjnej liczyłam światła. Oślepiało mnie  jedno za drugim, ale nie robiło to na mnie wrażenia. Gdzieś w oddali słyszałam stłumione głosy ludzi, szepty rozmów, dzwonienie sprzętów i charakterystyczny dźwięk toczących się kółek. Ten dźwięk należał do mojego łóżka. Miałam swój udział w życiu szpitalnym.

Poczułam jak coś wilgotnego spływa z mojego oka. Niekontrolowana łza, tęsknota za wolnością.

  ***

Otworzyły się jakieś drzwii.

-Pacjent przygotowany?

-Tak panie doktorze.

- Katherine, nazywam się dr. Richard Harvey, będę cię operował. Zapoznałem się z twoimi aktami. Utracisz nogę tylko do kolana bo w tym miejscu jest zmiażdżona. Damy szansę nodze od kolana w górę, być może dzięki rehabilitacji będziesz mogła ją mieć w pełni sprawną. Skonsultowałem to z moimi znajomymi chirurgami w Nowym Yorku i są za. Czy zgadzasz się na to?

-Muszę miec w ogóle amputację?

- Niestety, jeśli tego nie zrobimy to niedokrwienie które już masz w nodze powiększy się i powoli będzie zajmowała twoje ciało.

- Skoro tylko taki mam wybór.

- Świetnie. Poinformowaliśmy w tym twoich rodziców.

-A gdzie oni są?

- Odprawiłem ich do domu, operacja potrwa kilka godzin a po operacji jeszcze będziesz musiała się wybudzić z narkozy.

Nie chciał jej martwić. Kłamstwo to część jego pracy. Nie mógł jej załamać, że jej rodzina nie jest przy niej w dniu operacji.

-Proszę podać narkozę.

Gdy podążyła wzrokiem ostatni raz po sali w oknie od drzwi zobaczyła Jake'a. To dodało jej otuchy, choć go nie znała.

- Po przyłożeniu maski odliczaj od dziesięciu do zera.

- 10, 9, 8 ... 7.. 6...