kompletnie totalnie rozczula mnie Lublin.

choćbym nie wiem jak bardzo zamykala się w swej samotności - ludzie zawsze mnie otaczali i już wolę żeby otaczali mnie ci sprawdzeni niż zupełnie obcy.

anonimowość i pełnia niepewności.

trudno powiedzieć czy żałuję swoich decyzji, czy mój najlepszy czas jest za mną i nigdy nie powróci... 

na pewno nie jest tak, jak tego chciałam.

determinacja była słowem - kluczem.

ale jak mi cholernie brak, brak kogoś kto mnie tak dobrze zna, kto wyperswadowywał mi wszystkie moje chore myśli, nakierowywał i odrywał od tego co przykre.

rozpaczliwie szukam księżyca.

 mam poczucie sensu swojego działania a jednocześnie nie czuję się dobrze i swobodnie w "tu i teraz"... wakacje zamieniły się w kolejne miejsce z którego chcę uciec. Kłopot nie istnieje na zewnątrz, a wewnątrz.

uświadamiam, uświadamiam wiele...

Przypadki nie istnieją ale zupełnie nie rozumiem jeszcze ich sensu...