Dość dawno nie pisałam .

Powiem wam moi drodzy czytelnicy, że nie rozumiem, dlaczego w tak małym mieście ludzie mówią że ktoś cały czas puszcza jakieś niestworzone historie na drugą. Jest to okropne. Nie powinno tak być. Nie ważne czy to duże miato, małe miasteczko, a nawet parenasto osobowa wieś. Ludzie są cholernie fałszywi. 

Jak jedno się układa, to drugie się pierdoli... 

Moi drodzy, powiem wam, ze dziś, pomimo tego, że minęło juz ponad dziewięć miesięcy od kiedy mój były chłopak siedzi, i, że już dugo z nim nie jestem, to pewna sytuacja przypomniała mi o nim i poczułam , że naprawdę mi go brakuje. Nie jako chłopaka, który by mnie kochał, przytulał, całował i był ze mną cały czas. Brakuje mi tego przyjaciela, ktrórego w nim miałam. Tego wsparcia i szczerych słów. Lubiłam jak mnie przytulał i mówił ; poradzisz sobie, my sobie razem z tym poradzimy. W moim obecnym chłopaku nie mam takiego wsparcia. na jedno, to dobrze, bo nauczę się samodzielności. Ale na drugie, to brakuje mi czasem takiego wsparcia i z niektórymi rzeczami ciężko jest mi się uporać. Zdarza się też tak, że z pewnymi sprawami, muszę poradzić sobie sama, po prostu nie ma innego wyjścia. W każdym razie... Cięzko  jest.

Już kolejny dzień nie wychodzę z domu. Siedze całymi dniami przed telewizorem i laptopem, trochę posprzątam coś ugotuję... Nie mam na nic siły. Dopadła mnie jakaś dziwna depresja. Mam nadzieję, że szybko mi to minie, bo nadchodzi wielki dzień...