Kto jak kto ale to właśnie Ty powinnaś dawać przykład. Twoje pomysły stają się bardzo głupie. Nie tego Cię uczono. Ba, tego nawet się nie uczy, to się słyszy, to się pochłania, przyswaja, to się po prostu wie. A Tobie nadal to w głowie. Cofasz się.



Próbuję oswoić myśli. Jednak one ciągle zrywają się ze smyczy. Bezustannie za nimi gonię. Może trzeba im pozwolić oswoić się ze mną? Dać szansę swobodnego bycia. Obserwować je aż w końcu same podejdą, dadzą się pogłaskać bez gryzienia i szczekania.
Nie chcę o nich myśleć. Nigdy się z tym nie pogodzę.

Zastając codziennie ten sam widok, mijając tych samych ludzi, wolnych a jednocześnie w niewoli powinnam zacząć doceniać to co mam. Jednak chciałabym mieć więcej. Nie rzeczy materialnych. Więcej czasu, chęci, siły. Bo to kiedyś minie. Miną lata, minie młodość. Nigdy nie będę mogła cofną się do tej chwili w której piszę to słowo.
Nie potrafię pogodzić się sama ze sobą.


Jestem już sobą zmęczona.