Pomilczmy jak miliony gwiazd... 

Mówił że nie ma po co żyć

tłumaczył się że nie ma nic

bo starcił dom i młodzieńcze sny

nie miał siły by opanować łzy

kolejny dzień nie cieszył go

i nie czekał na pierwszy promyk słońca

nie uśmiechał się wciąż ocierał łzy

myślał jestem sam może jestem zły

był jak mgła niewidzialny tajemniczy

był jak kruchy róży kwiat delikatny

był jak cichy wiatr całkiem wolny lecz samotny

jak ocean bez dna nieszczęśliwy

mówił że to nie jego świat

pragnoł wórcić tam gdzie się rodzi dusza

gdzie zostawił tą najważniejszą rzecz

wielką przyjaźń i miłość ponad śmierć

Więc dalej idź mój zagubiony książe

szukaj szczęścia ja wiem że odnajdziesz je

i odzyskasz swe zagubione sny

bo nie jesteś sam i nie jesteś zły...

Kc ***** ;* ;*

A w poniedziałek do szkoły xD xD

nareszcie xD

bo już nuda w domu xD

Kocham Cię łobuzie całym sercem... ;*