przemyślenia

jestem chora. jest wtorek. koniec lutego mojego ostatniego roku w gimnazjum. i tak wlasnie teraz o godzinie 0:33 dotarło do mnie ze zlecialo ponad pół roku trzeciej klasy. do dzis pamietam wieczor przed pierwszym dniem w nowej szkole. pamietam wiele dni z klasy pierwszej i drugiej. leże w łóżku i wspominam. czytam stare wpisy. zupełnie zapomniałam o tym by cieszyć sie każdym dniem, nawet tym najcięższym dniem szkoły, a przecież mając lat 60 bede marzyła o tym, by moc go przeżyć jeszcze raz. mówiąc szczerze, chyba za mało korzystam z zycia i za mało sie nim ciesze, bo popadlam w paskudna monotonię... juz teraz żałuje wielu dni tego roku, które mogłam spędzić zupełnie inaczej. lepiej! żałuje każdej minuty w złości, smutku, stresie. i mimo, ze wiem, ze tego nie da sie uniknąć całkowicie, to wiem, ze było ich za duzo. zawsze chciałam zyc tak, by niczego nie żałować. cóż, trzeba wiele zmienic. począwszy od samego nastawienia po... niech to pozostanie w mojej głowie, ale dzisiaj przekonałam sie jak cudowny jest ten blog, jak wiele mojego zycia w nim jest i jak dobrze czyta sie swoje dawne myśli. nawet szkoda, ze nie ma ich tu wiecej. tak wiec uwaga uwaga: powracam do pisania!!! przede wszytkim dla samej siebie. plan na najbliższa przyszłość cieszyć sie z tego, co jest, bo zawsze mogło byc gorzej, z zycia wyciskać co sie da jakby było cytrynka hahaha, jeszcze bardziej unikać negatywnych emocji i co bardzo bardzo ważne odrywać sie od rutyny w jakikolwiek sposob, robic rzeczy, których nie robi sie na codzień, rzeczy, których nigdy wcześniej sie nie robiło, tworzyc wspaniałe wspomnienia, dbać o siebie rygorystycznie i pisac, pisac duzo! dobranoc, z czystym sumieniem, dobranoc z uśmiechem na twarzy :) klik