Pierwszego Listopada 2022

Pierwszego Listopada 2022

Znów spotykamy się w moim wirtualnym kącie, w moim azylu pośród najpiękniejszych wspomnień, spostrzeżeń i mimo, że czas nie pozwala mi być tak aktywnym jak wcześniej, to wracam tu do tej przestrzeni tak często jak mogę, chociaż na chwilę, aby znów zanurzyć się w tej lawinie wspomnień.

Dziś jest Pierwszy dzień Listopada i tak jak każdego roku ten dzień przypomina nam, żeby się na chwilę zatrzymać i zaczerpnąć wspomnienia o kimś, kto był dla nas ważną częścią życia, myślę, że każdy z nas ma taką osobę, o której chciałby pomyśleć bardziej, inaczej.
Jak co roku, chociaż myślę, że w dalszym ciągu nie potrzebuje czekać na teń dzień, aby zatrzymać swój czas dla wspomnienia o mojej siostrze, w ciągu roku można przeżyć kilkadziesiąt Pierwszych Listopada i każdy przechodzi przez to indywidualnie co jest jak najbardziej prawidłowe.

Dla mnie mimo upływu tak wielu lat, można już rzec, że jest to kilkanaście lat, to wciąz uczucie jakim darzę siostrę nie pozwala mi na przebaczenie losowi tego co nam zrobił.
W moim życiu jednak zmieniło się tak wiele, mam w domu piękną zdrową córeczkę, tak bardzo chciałbym, żeby Paulinka była w tym czasie obecna, świadoma tak wielkiego wydarzenia w moim życiu, takiego szczęścia i uczucia którego nie potrafię ubrać w słowa. Wiem, że byłaby wspaniałą ciocią, wyjątkową, zapewne byłaby mamą chrzestną, największą
przyjaciółką mojej córki. Chciałbym móc zobaczyć z boku jej radość z mojego szczęścia, choć wiem, że zapewne zdążyłbym dużo przed tym zostać wujkiem dla jej własnych dzieci, los nie pozwolił na rozwój tej historii, zatrzymała się ona ponad 12 lat temu, 12 Maja, nie dał szansy tej pięknej młodej kobiecie na dalsze życie, na poznanie świata, na założenie własnej rodziny, na posiadanie własnych pociech, podobno dla kobiet jest to najpiękniejsze wydarzenie w życiu, nosić pod sercem jeszcze mniejsze serce.

Moja siostra nauczyła mnie tak wiele, nauczyła mnie światła, które jest zapalone nawet po odejściu, jest świętym przykładem na to, że więź, a co za tym idzie miłość w relacji siostra-brat jest jedną z tych najsilniejszych, bo przecież trwam w tym poczuciu już tyle lat, Paulinki nie ma, ale pamięć o niej jest nieprzerwana od ponad dwunastu lat i to dowodzi tego kim była i jak wiele znaczyła nie tylko w moim życiu, ale także obowiązkowo w życiu rodziców, mamy i taty. Swym wielkim sercem przywiązała nas do siebie bardzo grubym sznurem, który nie chce puścić i Ja nigdy nie zwątpiłem nawet przez chwilę w tę miłość, przez tyle lat.

Zaraz nadejdzie moment o którym bardzo dużo rozmyślałem w ostatnim czasie, moment w którym przyprowadzę swoją córkę przed ogród mojej siostry, boje się tego uczucia, będzie to dla mnie bardzo przykre, bardzo niesprawiedliwe i bolesne, bo nie w taki sposób powinny się poznać dwie najważniejsze mi osoby, to nie powinno wyglądać w ten sposób i ja mimo upływu tylu lat nadal się nie zgadzam z tym co się wydarzyło, od tylu lat się powtarzam, ale to nie tak miało wyglądać, wszystko miało być inaczej, po naszemu w tej nostalgicznej harmonii sprzed lat. Nie potrafię odpowiedzieć sam sobie na pytanie czy kiedyś się pogodzę z własnymi refleksjami, że tak miało być, że musiało się tak stać, dla mnie to niemożliwe mimo, że 2010 rok to tak przytłaczająco dawno temu, może po prostu muszę żyć z tą świadomością, że będę miał już tak zawsze.

Bardzo tęsknie, dziwnie to zabrzmi, ale tęsknie też za tym co niestety nigdy nie nastąpi.
Tęsknie za tym co było, ale dziś cieszę się też z tego co nadejdzie, to dla mnie bardzo duża zmiana.
Nigdy nie zwątpiłem, nigdy nie odłożyłem nagłego wspomnienia na później. Te światło trwa i tak już będzie zawsze. 12 Maja nie zwyciężył, nigdy mu się nie udało.

film: Paulinka - Pierwszego Listopada 2022
https://youtu.be/UWkBlZiJl2A