Opowieści z Nar(wa)nii.. 

Photoblog umiera, totalnie wyparty przez mutacje typu fejs czy tłit tudzież insta. Nic tu się już nie dzieje, umieszczane słowa czytają tylko zawistni ludzie z bólem dupy, mający nadzieje, że znów powinęła mi się noga i cieszący się z moich nieszczęść. No i Henny, ale to wyjątek, oczywiście.

Jestem totalnie rozczarowana ludźmi, jak zwykle zresztą, bo od dawna cynizm mi nie pozwala dostrzegać dobrych stron tej durnej populacji. Rozczarowana zwłaszcza byłymi ''przyjaciółmi'', kreaturami, nad którymi nie warto się pochylać nawet tutaj, by choćby na nie splunąć. 

Zamiast wybierać oglądanie fałszywych mord, otaczam się ostatnio zwierzętami. Te przynajmniej są surowo uczciwe w swojej interesowności - chcą ode mnie tylko żarcia, głaskania i miejsca do spania. Nie ma tu miejsca na kłamstwa, nie ma miejsca na gierki, nie ma miejsca na rozczarowania. Wszystko jest brutalnie jasne.