10.10.2013

We wczorajszy czwartkowy wieczór pracę skończyłam o 21:00.

Mój Miły obiecał mi odebrać mnie tuż po zakończeniu, był 20 minut przed czasem.

Na dzień dobry złożył mi soczystego buziaka, dzięki czemu z miejsca wszystko stało się piękniejsze.

Zapytał czy chciałabym coś od Niego otrzymać, oczywiście skromna i asertywna Roksanka odmówiła.

Jednak kiedy zobaczyłam Jego posmutniałe oczy, z radością wyznałam Mu, że chcę!

Spod pazuchy wyciągnął pluszanego Kłapouchego (moja ulubiona bajka z dzieciństwa),

który nasiąknięty był zapachem Jego perfum, mówiąc: 'a to na samotne dni, gdy nie będzie mnie obok'.

Znowu poczułam się jak dziecko, któremu wręcza się nowe zabawki,

ale to z Jego obecności najbardziej się cieszyłam, z tego, że jest obok, tuż przy mnie.

Popakowałam rzeczy na wysepce, On w tym czasie dorwał się do mojego kalendarza

i pod wczorajszą datą zostawił notatkę:

'' Czwartek i kolejne spotkanie z tym Gamoniem nad Gamoniami!!!
Ale co ja biedna poradzę, jak jest moim gamoniem i nie oddam Go nikomu!!!

MUUAA..MÓJ KOCHANY SZYMUŚ :-* ''

Pomógł zamknąć mi sklep, wziął mnie za rękę i pognaliśmy w miasto.

Skusiliśmy się w lokalu na naprawdę pyszne drinki mojito,

choć nigdy nie spotkałam się z widokiem piwa w butelce odwróconego do góry nogami i włożonego do szklanki z resztą drinka.

I kolejne cztery godzinki wspólnie spędzonego czasu do kolekcji, coś cudownego!

Choć z każdym dniem, kazdą godziną, każdą minutą, każdą sekundą jest Nam siebie coraz to bardziej mało.

Nie jestem w stanie się Nim nacieszyć, choć On twierdzi, że mamy całe życie.. zabiję Go, jeśli kłamie.

Po rozluźnieniu drinkowym wybraliśmy się na miasto, pospacerowaliśmy troszkę dopóki nie wsiedliśmy w dwa różne autobusy.

Przyjechał mój, On biedny czekał jeszcze 20 minut, dzięki czemu Oboje dojechaliśmy o jednej godzinie.

Jak bardzo można oszaleć na czyimś punkcie, by po niespełna 20 sekundach już tęsknić?