po prostu ot tak... 

 

Pa­miętasz ten mo­ment, kiedy ja­ko dziec­ko, w wieku koło sied­miu lat, ma­lujesz ob­ra­zek i niebo to niebies­ki pa­sek u góry kar­tki? I wte­dy przychodzi ten mo­ment roz­cza­rowa­nia, kiedy nau­czy­ciel mówi ci, że tak nap­rawdę niebo zaj­mu­je cała wolną przes­trzeń na ry­sun­ku. I to jest ta chwi­la, kiedy życie zaczy­na być co­raz bar­dziej skom­pli­kowa­ne i nieco nudniejsze, po­nieważ za­malo­wywa­nie kar­tki na niebies­ko jest raczej nużącym zajęciem. 

 

 

Porażka za porażką, nic mi nie wychodzi. Nie wiem czego chcę, a gdy już myślę, że wiem to okazuje się, że znowu jestem w błędzie Niby nie sama, ale czemu czuję się taka osamotniona?
Dawno się tak nie czułam, ale cóż... nadchodzi nowy dzień.

Chciałabym zniknąć., tak bradzo bym tego chciała.