Miało być o Cichym świetle, o genialnym klimaciarskim kinie Muranów i innych rzeczach którymi ostatnio nacieszam swoje oczy i uszy.

Ale te wszystkie duchowe i cielesne przyjemności straciły na znaczeniu gdy ogłoszono mi radosną nowinę. Zareagowałam tak jak zwyke: na początku zaczęłam się pociesznie śmiać [:)], a potem to troszkę mi się jednak niefajnie zrobiło.

To zabawne (tu znów mógłby zabrzmieć mój śmiech), bardziej przeraża mnie ta sytuacja, niż to co będzie za te 6 miesięcy.

I kto tu myśli przyszłościowo?

Nie podnoszę ręki.

(...)

Czas na zmianę podejścia.

Matko Boska Częstozwiedzająca, proszę Cię niech mi się tak chce jak mi się nie chce.

No to hejpa :D

Idę polerować kieliszki.

Jak mam się wziąć za robotę to najpierw trz(eb)a to porządnie opić.

ZniszczyćSię projekt (kulturalnie) mode: in progress.

_________________________________________________________________________________________________

gdy patrzę na to zdjęcie to rozpiera mnie duma.

że zdaliśmy klaso 3A.

mówcie sobie co chcecie, ale 2 klasa jest co najmniej po*ebana.

dostarczajmy sobie nadal powody do dumy - wiecie o co mi chodzi.

z zakończenia 07/08.

i jeszcze jedno.

złapałam się na tym, że każde zdjęcie które się da, próbuję przerobić (lepiej lub gorzej zależnie od mych nikłych umiejętności) tak, żeby dzień wyglądał na bardziej słoneczny niż w rzeczywistości.

tkwi we mnie ten cholerny optymizm i już pozostanie.

to już nie jest nabyte uwarunkowane przez doświadczenia podejście do życia tylko taki element jak niebieskie oczy czy ciemnoblond włosy.