ludzi serca wypełnia rap 

pragniemy rzeczy, których nie będziemy mieli.
i mamy to, czego w zasadzie nie chcemy

bo żyć godnie to nie znaczy nie upadać.
każdy robi błędy, ważne jak będziesz wstawać.
ja nadal czuję dumę, wiesz dlaczego?
doszedłem tutaj sam, nie dałeś mi niczego 

a Ty stój tam gdzie stoisz, nie mów mi już nic więcej.
niczego mi nie zrobisz i tak zrobię to jak zechcę 

możesz zobaczyć to, czego inni nie widzą.
wystarczy, że uniesziesz wzrok ponad hozyront!

najbardziej rani słowo, mam ich parę za sobą 

może żybe bez przeszków, byłoby zupełnie nudne?
chciałbym ułożyć sam - jednak nie umiem 

rzuciłem wszystko na stół w grze o marzenia,
jestem szaleńcem, w którym jeszcze tli się nadzieja

i nawet jeśli milczę, gdy trzeba krzyczeć
nawet kiedy krzyczę, gdy powinienem milczeć 

póki co, wciąż się uczę, ogarniam społeczeństwo.
choć czasami najpiękniejsza prawda to szaleństwo.

nie mam pojęcia co się stało ze mną,

coś zamieniło światło w ciemność

kiedyś chciałem być numerem jeden,
już nie chce teraz - od jedynki jest zbyt blisko do zera

dbaj o rodzine, przyjaciół i kieszenie

i jak masz taką samą kolejność to Cię cenie

nie czuję się lepszy od tych co nie słuchają rapu,
lecz im współczuje bo by im nie raz pomógł

biegnę przed siebie nieznaną mi drogą,

nie wiem gdzie, po co i nie wiem dla kogo

problem w tym, że nie mam Ciebie,

ale kto by tam się przejął

już podjąłem tą decyzje - nie wracam

wiem, że to egoistyczne - przepraszam

rozmawiamy ze sobą coraz mniej, siebie chciwi,
jakby ktoś pomiędzy nami porozstawiał szyby

chciałbym móc wejść do Twoich myśli,
potem wyjść i spytać co naprawdę myślisz...

znowu czuję się jak przegrany śmieć
bo wszystko się wali prócz tej ściany przede mną

nie jestem pewny czy wiesz o co mi chodzi gdy mówię,
że potrzebuje kilku godzin, bo chyba się gubię

zazwyczaj to zaczyna się przypadkiem, patrzysz na mnie.
jakoś ukradkiem i nieznacznie nic nie znaczysz dla mnie.

wiem, że ból ma więcej imion niż jedno
i musisz go oswoić, kiedy zostajesz sam 

tyle pytań chce Ci zadać, które mi w głowie siedzą
ale boję się, że zadasz mi ból odpowiedzią

STOP! nie wiem gdzie zmierza ten świat,
ale chyba to już nie mój kierunek.

dziś znowu sztucznie zmniejszam wielkość źrenic
bo nie chce patrzeć na świat, którego nie zdołam zmienić 

czasami czuje jakby w moim sercu deszcz padał
jakbym całe życie biegł, biegł i nie stawał

nie mam czasu się z kimś zadawać
i udawać, że mi nastrój poprawia

te kilka słów może uratować dziś,
mów do mnie i nie pozwól mi iść

znasz to uczucie, gdy nie wierzysz w Ciebie nikt?
musisz uciec, ale nie wiem którędy masz iść i gubiąc kluczyk gubisz ich 

nic mi się nie chce, nic nie muszę
nie ukrywam, że mam słowiańską duszę

nie ma nas, trochę ciężko uwierzyć bo łatwo coś stracić a trudniej docenić
wi