wegetacja z dnia na dzień 

dziś znów nie radzę sobie z życiem i dużo o tym wszystkim myślę

wczoraj przecież w głowie miałam tyle planów na ten dzień..

miałam pójść do szkoły, dostać oceny, zrobić porządek.. ale depresja mówi NIE.

Próbowałam się zmusić. Naprawdę. Ciągle sobie powtarzam, że tak nie mogę, że w taki sposób przegram ale ja tak naprawdę nie mam siły już walczyć o własne życie.. wszystko co robie jest dla mnie ogromnym wyzwaniem w tym stanie a nikt z boku tego nie zauważa.. zauważają tylko, jak dużo rzeczy zawalam.

I znów leżę w tym łóżku i chcę pisać o tym, co mam w głowie.

Leżę w pokoju który mógłby być idealnie wysprzatany, bo mam tyle czasu, ale nie mam na to siły..

To choroba a ja nie umiem się z tym pogodzić. Chciałabym zasnąć, ale nie potrafię..

W kółko słyszę te okropne słowa, żebym coś zrobiła, wyszła do ludzi..

Ale ja nie potrafię. I wzrasta we mnie poczucie winy.

Niech ktoś się mna zaopiekuje, proszę.