~Dont worry, about the thing~ 

Cześć, to ja, minęło 10 lat od ostatniego wpisu. Na zdjęciu jest Goguś którego od dwóch lat już ze mną nie ma. Piszę ten wpis dla ludzi którzy tu kiedyś trafią, którzy mnie znali i dla tych którzy mnie nie znali. Jeżeli prześledzisz całego mojego bloga, stwierdzisz, ze pisał go człowiek z problemami, człowiek który sobie nie radził z życiem, który sam nie wiedział co go dręczy, przed czym ucieka i czego się boi. Dzisiaj mam już ponad 30 lat, jestem normalnym człowiekiem, który nadal zmaga się ze swoimi demonami, problemami. Różnica między mną a chłopakiem który prowadził tego bloga jest taka, że dzisiaj jestem świadomy tego co się ze mną dzieje i dlaczego tak się dzieje. Nadal mam problemy, to nie jest tak, że przychodzi jakiś wiek i one znikają, nie znikają, pojawiają się inne, trudniejsze, znacznie bardziej wyniszczające, niż te z tamtego okresu. Teraz pochodzę do nich z dystansem, przynajmniej się staram. Nie podlegam emocjom, które w tamtym okresie mojego życia praktycznie mnie kontrolowały. To dużo ułatwia ale nadal nie załatwia wszystkiego. Wiele osób mówi, że życie nie jest proste - nie jest, nie było i nigdy nie będzie ale to nie oznacza, że musimy się poddawać, nie można się poddawać, nigdy. Zawsze się znajdzie jakiś powód dla którego trzeba wstać i iść do przodu. Ja to rozumiem, szkoda mi ludzi którzy tego nie rozumieją. Żałuje ich. Dzisiaj jestem innym człowiekiem, cieszę się z tej przemiany, bardzo dużo mnie kosztowała, wiele wycierpiałem, naprawdę wiele ale było warto. Wiem, że to jeszcze nie koniec, już na pewno nie zrobię tylu rzeczy ile w życiu chciałem, prawda jest też taka, że chciałem za dużo, chciałem niemożliwego tak właściwie sam nie wiem dlaczego. Niemożliwe nic by mi nie dało, dzisiaj już o tym wiem. Wiem też, że i tak dużo już zrobiłem. Nie zawsze też to co chciałem ale dzięki temu dużo dowiedziałem się o sobie i o otaczającym mnie świecie. Dzisiaj wiem też, że potrafię dźwignąć naprawdę wiele, jest to moja wada i zaleta - ciężko dobrze żyć, dźwigając dużo na swoich barkach. Zamierzam dalej pracować nad sobą i swoim życiem, nie chce umrzeć z myślą, że nic w swoim życiu nie zrobiłem. Do tej pory jestem z siebie dumny i na tym nie poprzestanę. Będę szedł dalej przez życie z podniesioną głową, by móc dalej spojrzeć na siebie w lustrze z godnością i szacunkiem. Jeżeli tu trafiłeś przez przypadek, masz problemy - prześledź mojego bloga i porównaj go z tym wpisem - zawsze jest wyjście z sytuacji. Ogranicza nas tylko czas, on też goi rany i pomaga. Wszystko będzie dobrze. Dla przyjaciół którzy odwiedzą mój profil po latach - pozdrawiam Was przyjaciele, wracam myślami do chwil spędzonych z Wami, nigdy o Was nie zapomnę, to były piękne chwile. Dla tych których skrzywdziłem - przepraszam, wybaczcie stare urazy. Pozdrawiam